Blauwe wijn

We dronken veel wijn, de hemel ging ervan blozen
Ik drapeerde je jas over hem heen
De blauwerd was niet in de wolken daarmee
Sloeg niet langer rood uit
Wij dronken meer wijn, dronken op samen zijn

Een kaars laaide rood in jouw ogen
Jouw teen lonkte slinks naar mijn enkel
Je wist dat ik wist dat jij wist wat ik wist
We dronken meer wijn en diezelfde seconde
Rijmde wijn heel onnozel op fijn

Ik vroeg of ik jou wat mocht vragen
Je zei niet nee, je knikte, je zei niet ja
Je dronk veel meer wijn dan je sprak

De hemel was blauw nu en rustig
Ik haalde je jas van hem af, gaf jou lucht
En je teen tikte tegen mijn scheenbeen

We dronken nog steeds nog meer wijn
Jij van mijn glas en jij van jouw glas
Ik keek alleen maar naar jou
Vroeg me af of wij door konden bloeien

Het kussen in je rug drukte jou tegen me aan
Je ene been viel over je andere heen
Ik vond dat ik iets moest bijeenrapen
Mijn moed en mijn weemoed in die volgorde
Moest ik zonder gevoel van de grond schrapen
Jou kussen met een kussen in jouw rug

De wijn van satijn en je blouse was toe
Een treurwilg moest zuchten om zoveel pathos
Eén verloren moment was mijn liefde voor jou
Want ik keek je aan en ik leek te stikken
En steeds als je niets zei ging ik knikken

Een laatste glas wijn en jouw teen op mijn kuit
We keken de hemel nu pal in de ogen
Jouw blauw en mijn blauw en zijn langzame grauw
Wij knipperden eerst en ik bracht jou naar huis