Gunzig

Thomas Gunzig. Dat is een naam. De naam van een man. De naam van een schrijver. Een Brusselse schrijver. Een Brusselse schrijver? Thomas wie? Thomas Gunzig dus.
Nooit van gehoord. Thomas Gunzig. Een Franstalige Brusselse schrijver. Een blijkbaar vrij bekende Belgische auteur. Ik dacht aan een Duitser. Maar een Duitser is hij dus niet. Thomas Gunzig is een Franstalige Brusselse schrijver. Thomas wie? Thomas qui?
Ik beluisterde het audioverhaal ‘Het reservaat’ (oorspronkelijk ‘La réserve’) dat Thomas Gunzig schreef voor de puike Citybooksreeks van het Vlaams-Nederlands huis voor cultuur en debat deBuren. Voor Citybooks stuurt deBuren behalve Vlaamse en Nederlandse schrijvers ook auteurs van andere origine naar tal van gaststeden, alwaar de schrijver in kwestie een verhaal neerpent over zijn of haar avonturen in de desbetreffende stad. Arnon Grunberg wist mij bijzonder te vermaken met zijn verhaal ‘De aangifte’, geschreven te Lublin (Polen), en niemand anders dan Mauro Pawlowski bewees in diezelfde stad dat hij naast een meesterlijke zanger-gitarist ook een kei-kei goeie proza-auteur is. Sinds ik zijn verhaal ‘Na zdrowie, brave Belg’ beluisterde, snak ik werkelijk naar ‘s mans debuutroman. Hopelijk maakt hij er ooit werk van, want Pawlowski zou ook als schrijver potten breken. Echt waar. Wat een goed geschreven verhaal was dát. ‘Na zdrowie, brave Belg’. Beluister die handel.
Chroniqueur van het volgens hem verdwijnende land België Pascal Verbeken ging voor zijn Citybooksverhaal kamperen in een carwash te Charleroi en ook Thomas Gunzig verbleef in dat unheimliche hellegat om er te doen wat deBuren van hem had gevraagd. Geboeid als ik ben door alles dat met Charleroi en de regio daarrond te maken heeft, downloadde ik in de bibliotheek Gunzigs citybook. Thuisgekomen des avonds wikkelde ik me in een dekentje tegen de kou, zette ik me in mijn fauteuil naast de chauffage, startte ik mijn laptop op, klikte ik het juiste bestand aan en drukte ik op enter.
‘Het reservaat’ werd voorgelezen door een man met een aangenaam stemgeluid, maar ook als het stemgeluid van de voorlezer afgrijselijk zou hebben geklonken, zou ik zijn blijven luisteren. Die Gunzig kon een stukje schrijven, mijn gedacht. Los van de inhoud van zijn verhaal kwam hij met zinnen op de proppen die de taferelen die hij beschreef zeer mooi wisten te visualiseren en dat is toch een kunst die niet elke schrijver beheerst. Bovendien was zijn verhaal met goede, want droge, humor doorspekt. Ik nam me alvast voor om in de bib een boek van deze Gunzig te ontlenen. Wie was die Duitser van wie ik nog nooit had gehoord? Het internut zou het mij morgen vertellen.
Nu ben ik in de bibliotheek en Google heeft mij zonet verteld dat Thomas Gunzig dus een Belg is. Een Franstalige Brusselaar meer bepaald. De zoekcomputer van de bibliotheek heeft mij op zijn beurt verteld dat de bibliotheek enkel onvertaald werk van Thomas Gunzig bezit. Dat is teleurstellend. En ook wel verrassend. Op de achterflap van zijn roman ‘Manuel de survie à l’usage des incapables’ staat immers dat Gunzig vertaald is in ‘le monde entier’. In le monde entier, maar niet in 't Vloms? Dat zou weer typisch zijn.
Zou het mij lukken om 'Manuel de survie' in het Frans te lezen? De vraag dringt zich op. Even naar de eerste zinnen kijken. “Wolf regardait l’eau sombre chargée de morceaux de glace. Il ne pensait à rien d’autre qu’au vent froid qui lui attaquait le visage. Il n’avait pas vraiment mal et ce n’était pas bon signe: ça voulait dire que les parties supérieure de son épiderme etaient gelées, ça voulait dire que c’était comme des brûlures et que la douleur ne viendrait que plus tard, ce soir, quand il serait en train de s’endormir, et que tout ce qu’il pourrait faire, ça serait mendier des aspirines au Norvégien qui dormait sur la couchette d’à coté.”
Ik denk dat het mij zal lukken om dit boek in het Frans te lezen. Er is hier sprake van een man die zich bezeerd heeft en zich zorgen maakt over pijn die hij nu nog niet voelt. Ik denk dat ik dit boek een kans ga geven. Daarom niet nu, maar later dit jaar. En jij zou ‘Het reservaat’ eens een kans moeten geven. En ‘Na zdrowie, brave Belg’. Zéker ook 'Na zdrowie, brave Belg'.