Oldschool Kamagurka

Om vele redenen ben ik gebonden aan België. Dat is minder saai dan het klinkt. Ik zal hier niet weglopen, al was het maar omdat ik dan misschien het bestaan van 'Reyers laat' zou vergeten, een nochtans naar de mainstream afglijdende late night talkshow waarvan ik slechts fragmenten meepik en, of omdat, de presentator me ergert, maar die af en toe een leuke gast mag ontvangen. Gisteren was dat Kamagurka.

Kamagurka in 'Reyers laat' dus. Hij ging niet mee in de licht opgefokte, wat krampachtig vrolijke, sfeer van het programma - er mag bijvoorbeeld weleens iemand joelen in het studiopubliek, wat nooit maar dan ook echt nooit terzake doet - en zat er op zijn dooie gemakje bij, bijna verveeld zelfs, wat een aantal kijkers misschien van enige arrogantie vonden getuigen.

De striptekenaar/scenarist/schilder/all-round artiest is echter niet arrogant, hij is bezadigd. Hij zit erbij als iemand die zich niet meer moet bewijzen en niet bang is om dat ook uit te stralen. Hij heeft een onaantastbaar credibility en heeft daar überhaupt volkomen lak aan - zoveel kan hij zich permitteren. Hij is niet eens bezig met wat hij zich al dan niet kan permitteren.

Wat ik zo cool vind aan Kamagurka is de manier waarop hij op zijn verleden als striptekenaar kan terugblikken en daar heel gewoontjes over kan doen, goed wetende dat hij back then ook al blijk gaf van heel veel talent en dat de mensen dat wéten. Bovendien kan hij door heel gewoontjes te doen, door gewoon zichzelf te zijn, zijn authenticiteit aantonen, gegevens waar hij overigens opnieuw totaal niet mee bezig is.

(Terzijde is de persoon Kamagurka ook een dankbaar referentiepunt voor ieder die zich progressief of links of een beetje rebels wil profileren. Voor die mensen is Kamagurka een van die persoonlijkheden waarop ze hun eigen identiteit kunnen enten. Ikzelf laat me bijvoorbeeld door hem inspireren voor wat het rebelse betreft. Kamagurka is voor progressieve, hoger opgeleide Vlamingen een 'klassieker', zoals in de uitdrukking: ken uw klassiekers. Men moet al met sterke argumenten komen om de persoon van Kamagurka in negatieve zin te mogen becommentariëren. Bovenal is Kamagurka echt wel cool. En oldschool, nu ik erover nadenk. Oldschool is nog veel cooler dan cool. Daarom was u ook zo gretig om dit stukje te lezen: omdat het woordje 'oldschool' in de titel staat, en oldschool cool is.)

Ook is Kamagurka schijnbaar een fucking mysterie. In 'Reyers laat' zit hij tegenover de spraakwaterval en zijn partner in crime Herr Seele, die veel minder cool is, hoewel hij, volgens mij, meer met zijn cool begaan is, maar hij zegt ongeveer vijf keer zo weinig als zijn flamboyante kameraad. Dat voedt het zogenaamde mysterie. Als kunstenaar overklast Kamagurka Herr Seele, en ook in een talk show doet hij het beter. De man is droog en bedachtzaam. Hij komt bovendien zeer intelligent over, een intelligentie die ook spreekt uit zijn scenario's voor de absoluut geweldige Cowboy Henkstrips. Waar haalt die uiterlijk doodgewone Kamagurka dus die absurde humor vandaan? Omdat het gewoon zo is, zo simpel is het. Er is helemaal geen mysterie.

En dan... komt fucking Miguel Wiels van K3 in 'Reyers laat' opdraven. Die jongen is ontevreden omdat hij door de Vlaamse muziekscène over het hoofd wordt gezien voor de MIA-muziekprijzen. Vanaf de start van Wiels' pruiliperige betoog is het hek van de dam en wordt Kamagurka met de minuut cooler. Hij schuwt de provocatie niet, zet Wiels met een knip in de zeik en ontmaskert de zielloze showslaaf. Deze tot dan toe bezadigde man ontketent plots een vermakelijke scène waarbij hij achteloos de commerciële moppersmurf overrulet en hem genadeloos in het zand laat bijten.

Een moment van uiterst genietbare televisie.