“Hé bink, mag ik uw nummer?”
“Bij mij thuis of op hotel?”
“Koffietje drinken, tijger?”
“Mmm, lekker beest, ik wil u doen...”
Kleed ik mij verkeerd of gedraag ik mij raar? Ik weet niet wat het is, maar de laatste tijd word ik voortdurend door vrouwen lastig gevallen als ik door Leuven loop. Niet overal in Leuven, gelukkig, het is vooral in de probleemwijk Bondgenotenlaan-Diestsestraat-station dat de feiten zich voordoen. En laat mij heel duidelijk zijn: ik ben er echt niet van gediend. Ik vermeld hierbij (en zonder te willen stigmatiseren, want dat gebeurt al genoeg) dat het in 90% van de gevallen om vrouwen met een migratieachtergrond gaat die mij vulgaire voorstellen doen of mij ongegeneerd nafluiten. De feitenplegers zijn in feite bijna allemaal gesluierde moslima’s.
Ik vind intussen maar geen manier om met deze seksuele intimidatie om te gaan. Doe ik iets verkeerd, ligt het aan mij, provoceer ik onbewust? Het gaat nu wel al zo ver dat ik steeds vaker nadenk over mijn kledij voor ik naar buiten ga. Geen propere jeans meer, geen neutrale trui, nee, eerder zal ik me met een ietwat sportieve look de stad in wagen. Een petje eventueel, een gescheurde jeans en Nike Air Max aan mijn voeten. Bij andere gelegenheden ga ik in - wat is de precieze naam van die dingen? - een ‘soepjurk’ (een lang kleed) de straat op. Ik heb gemerkt dat de onruststooksters mij dan met rust laten, mij zelfs respecteren. Mijn aanplakbaard laat ik meestal wel thuis. Die kriebelt, vooral in de zomer.
Toch kom ik nog maar zelden in de drukke winkelstraten, al weet ik dat weglopen van het probleem geen oplossing is. Maar elke dag door thee slurpende vrouwen geïntimideerd worden, daar heb ik echt geen zin in. Ik sprak er met vrienden over en bijna allemaal krijgen zij in Leuven ook met dit probleem te maken. Op weg naar de supermarkt lopen ze liever een blokje om dan de schunnige opmerkingen van moslimvrouwen te moeten ondergaan. “Ik weet precies uit welke straten ik beter kan wegblijven”, vertelde Frans mij laatst. “Het is al lang niet leuk meer, als het dat überhaupt ooit is geweest. Ik denk er serieus over na om buiten de stad te gaan wonen.” Harry vertelde dan weer dat hij met enkele dames in gesprek was gegaan, maar zij hadden hem uitgelachen en hem bovendien gezegd dat hij net blij mocht zijn met de aandacht. Ook Harry denkt erover na om uit Leuven weg te trekken. In Brussel doet het fenomeen zich niet voor. Dan maar naar daar verkassen.
Maar in tegenstelling tot mijn vrienden zal ik zelf niet gaan lopen voor de intimidatie waar ik dagelijks het slachtoffer van ben. Dat zou immers gelijkstaan aan opgeven en opgeven staat niet in mijn woordenboek. Deze column moet een aanzet zijn tot een breed maatschappelijk debat over de manonvriendelijke houding van moslima’s in Leuven (en elders). Is het een religieus of een cultureel probleem, ik ben er niet uit. Ik stuur dit stuk ook naar De Morgen, De Standaard en Knack in de hoop dat zij het oppikken en er dieper op ingaan. Het is misschien vooral een Leuvens probleem, maar ik maak me sterk dat steden als Herentals of Wetteren er ook mee te maken krijgen.
Als jij als man ook vernederende opmerkingen naar je hoofd geslingerd krijgt van moslima’s, laat dan zeker van je horen. Je staat niet alleen. Wil je getuigen via Twittter? Hashtag: #mentoo.
“Bij mij thuis of op hotel?”
“Koffietje drinken, tijger?”
“Mmm, lekker beest, ik wil u doen...”
Kleed ik mij verkeerd of gedraag ik mij raar? Ik weet niet wat het is, maar de laatste tijd word ik voortdurend door vrouwen lastig gevallen als ik door Leuven loop. Niet overal in Leuven, gelukkig, het is vooral in de probleemwijk Bondgenotenlaan-Diestsestraat-station dat de feiten zich voordoen. En laat mij heel duidelijk zijn: ik ben er echt niet van gediend. Ik vermeld hierbij (en zonder te willen stigmatiseren, want dat gebeurt al genoeg) dat het in 90% van de gevallen om vrouwen met een migratieachtergrond gaat die mij vulgaire voorstellen doen of mij ongegeneerd nafluiten. De feitenplegers zijn in feite bijna allemaal gesluierde moslima’s.
Ik vind intussen maar geen manier om met deze seksuele intimidatie om te gaan. Doe ik iets verkeerd, ligt het aan mij, provoceer ik onbewust? Het gaat nu wel al zo ver dat ik steeds vaker nadenk over mijn kledij voor ik naar buiten ga. Geen propere jeans meer, geen neutrale trui, nee, eerder zal ik me met een ietwat sportieve look de stad in wagen. Een petje eventueel, een gescheurde jeans en Nike Air Max aan mijn voeten. Bij andere gelegenheden ga ik in - wat is de precieze naam van die dingen? - een ‘soepjurk’ (een lang kleed) de straat op. Ik heb gemerkt dat de onruststooksters mij dan met rust laten, mij zelfs respecteren. Mijn aanplakbaard laat ik meestal wel thuis. Die kriebelt, vooral in de zomer.
Toch kom ik nog maar zelden in de drukke winkelstraten, al weet ik dat weglopen van het probleem geen oplossing is. Maar elke dag door thee slurpende vrouwen geïntimideerd worden, daar heb ik echt geen zin in. Ik sprak er met vrienden over en bijna allemaal krijgen zij in Leuven ook met dit probleem te maken. Op weg naar de supermarkt lopen ze liever een blokje om dan de schunnige opmerkingen van moslimvrouwen te moeten ondergaan. “Ik weet precies uit welke straten ik beter kan wegblijven”, vertelde Frans mij laatst. “Het is al lang niet leuk meer, als het dat überhaupt ooit is geweest. Ik denk er serieus over na om buiten de stad te gaan wonen.” Harry vertelde dan weer dat hij met enkele dames in gesprek was gegaan, maar zij hadden hem uitgelachen en hem bovendien gezegd dat hij net blij mocht zijn met de aandacht. Ook Harry denkt erover na om uit Leuven weg te trekken. In Brussel doet het fenomeen zich niet voor. Dan maar naar daar verkassen.
Maar in tegenstelling tot mijn vrienden zal ik zelf niet gaan lopen voor de intimidatie waar ik dagelijks het slachtoffer van ben. Dat zou immers gelijkstaan aan opgeven en opgeven staat niet in mijn woordenboek. Deze column moet een aanzet zijn tot een breed maatschappelijk debat over de manonvriendelijke houding van moslima’s in Leuven (en elders). Is het een religieus of een cultureel probleem, ik ben er niet uit. Ik stuur dit stuk ook naar De Morgen, De Standaard en Knack in de hoop dat zij het oppikken en er dieper op ingaan. Het is misschien vooral een Leuvens probleem, maar ik maak me sterk dat steden als Herentals of Wetteren er ook mee te maken krijgen.
Als jij als man ook vernederende opmerkingen naar je hoofd geslingerd krijgt van moslima’s, laat dan zeker van je horen. Je staat niet alleen. Wil je getuigen via Twittter? Hashtag: #mentoo.
(Frans en Harry zijn gefingeerde namen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten