Tist de dove componist

Uit ‘Infinite Jest’: een man die ervan overtuigd is dat er in de wereld maar een beperkt aantal mannen gelijktijdig een erectie kunnen hebben. Telkens wanneer hij een erectie heeft, voelt hij zich schuldig tegenover mannen die in andere delen van de wereld in moeilijkere omstandigheden moeten leven dan hij. Hij vindt dat die mannen het meer ‘verdienen’ om van een erectie te ‘genieten’.
Dit schuldgevoel vergelijkt David Foster Wallace met dat van de hoogopgeleide groene jongen die een bontmantel draagt.

Ik luisterde met mijn nieuwe koptelefoon naar Radio 1. Ze speelden een nummer van Jamiroquai. Wat een Stevie Wonder-rip off is me dat toch. Maar ach, Stevie Wonder is blind dus hij zal er wel geen graten in zien. Blinde mensen bekijken dingen vaak op een andere manier. Ze zien de dingen vaak door een zwarte bril en lijken nergens van op te kijken. Ze doorzien je meteen als je hen scheef bekijkt terwijl ze lopen te windowshoppen. Het gekke met blinde mensen is dat ze veel bekijks hebben, maar op hun beurt nooit iemand lopen aan te gapen. Het zijn mensen met manieren. Je zal hen bijvoorbeeld nooit met open mond een mooie vrouw zien nastaren. Niet dat alle blinde mannen homofiel zijn, nochtans. Ze zijn meer het soort man zoals mijn vriend Tist. Tist is een dove componist en ofschoon hij er graag bijhoort, luistert hij meestal maar met een half oor naar wat je te vertellen hebt. Tist is vaak pissed omdat hij tot over zijn oren in het werk zit. Wanneer ik hem dan onoordeelkundig aan een kruisverhoor onderwerp gaan zijn oren tuiten. Wel maken Tist en andere dove mensen de beste muziek ter wereld. Dat merk je bijvoorbeeld op Tomorrowland. Alle DJ’s die daar draaien hebben een vrij goed functionerend gehoororgaan en stuk voor stuk maken ze slechte muziek. Hoe minder goed zo’n DJ hoort, hoe beter de muziek. Neem bijvoorbeeld Laurent Garnier. Die was bijna doof toen hij ‘The Man With The Red Face’ componeerde. Een tijdloze wereldhit. Dus, dove mensen zijn sowieso de beste DJ’s. Zij doen het nog zoals het hoort.
Laatst zag ik een blinde en was me dat een ambetante vent, zeg. Ik kreeg het meteen met hem aan de stok. Dove mensen zijn goeie DJ’s en blinde mensen zijn paljassen die maar beter voor mij uit hun doppen kijken. Als ze het willen inzien tenminste. In tegenstelling tot de blinden kan elke dove medemens van mij een cadeau krijgen. Een Fnacbon ter waarde van 20 euro bijvoorbeeld. Ik wil de CD-industrie graag levend houden. En voor doven die daar geen oren naar hebben koop ik deosticks. Van Dove. Die ruiken heerlijk. Deosticks van Dove doe ik ook weleens aan normale mensen cadeau. Laatst nog aan mijn nieuwe onderbuurvrouw, mevrouw Stinckens. Ik vind het leuk om mijn buren met cadeaus te plezieren. Meneer Neuckermans, mijn bovenbuur, heb ik bijvoorbeeld een opblaaspop cadeau gedaan waar ik zelf veel plezier aan heb beleefd in de tijd dat ik nog samen was met mijn ex. Op mijn beurt - ‘beurt’, haha - heb ik van Benny (meneer Neuckermans heet Benny met zijn voornaam) een hoogwaardige koptelefoon cadeau gekregen. Dat is de koptelefoon waarmee ik naar Radio 1 zat te luisteren toen ze Jamiroquai speelden. Erg handig, die koptelefoon, want Benny is altijd met vanalles bezig en dat brengt soms wel wat gebonk en ander lawaai met zich mee. Benny is kinderloos trouwens, omdat zijn vrouw, Conny, onvruchtbaar is. Ze hebben nu een hondje genomen: Danny. Danny Neuckermans.