Ongelukkig, eenzaam en bang

Uit een onderzoek van Radio 1 naar de ‘grote levensvragen’ moet blijken dat onder 1000 Vlaamse respondenten
- 1 op 4 zich geregeld eenzaam voelt
- 1 op 4 al zelfmoord overwogen heeft
- 1 op 3 ongelukkig is
- 44% bang is voor een nieuwe Wereldoorlog
- 37% bang is om ‘s avonds buiten te komen
- 54% de doodstraf wil voor moordenaars (en onder jongeren is dat 46%)
(Laat deze cijfers even bezinken. Denk na over eenzaamheid, zelfmoord, angst en verdriet.)
...
...
(Is het al een beetje bezonken? Kan u weer ademen?)
...
(Nu wel?)
Het is moeilijk te zeggen welk cijfer het meest hallucinante is. Dat ze allemaal nogal hallucinant zijn weze duidelijk. Waanzinnige cijfers vind ik het. Zoveel eenzaamheid en ongelukkigheid. Zoveel mensen die al zelfmoord hebben overwogen (1 op 4 - kán dat? Écht?). Ik denk (en ik hoef daarvoor geen professor te zijn) dat je met dergelijke cijfers van een zieke samenleving kan spreken.
Waar ging het mis? Hebben wij dan niet alle voorzieningen in ons rijke westen, aka de beste plek ter wereld om te leven? Wat heeft een mens dan wél nodig om gelukkig te zijn?
Wauw.. Ik ben er echt niet goed van. Vooral dat cijfer over zelfmoord slaat mij met verstomming. Maar ook dat over de doodstraf. Waanzinnig.
(Overigens hoor ik net op de radio dat Geert Bourgeois vindt dat het goed gaat met Vlaanderen. “Maar wij staan nog steeds in de file!” zeggen SP.A en Vlaams Belang.)
...
Wat zouden ‘normale’ (lees: acceptabele) cijfers zijn voor bovenstaande kwesties? Ik informeer even bij mezelf. Het cijfer over eenzaamheid vind ik nog het meest aanvaardbare van allemaal. Ik heb me in bepaalde periodes ook eenzaam gevoeld. Nu niet meer, maar toen ik werkloos thuis zat, ja, toen bij momenten wel. En in die periode zou ik ook niet te beroerd geweest zijn om mezelf bij die 1 op 4 te rekenen. Maar het blijft toch erg veel. Wie zijn die mensen? Vooral bejaarden? Werklozen? 1 op 4 is gewoon veel te veel. 1 op 8, een halvering, zou al veel normaler zijn. Ik denk trouwens dat je nergens in de wereld meer eenzaamheid vindt dan in het rijke, van sociale media doordrongen, westen.
1 op 4 Vlamingen heeft al over zelfmoord nagedacht. Wat een getal. Het is hoe dan ook geweten dat er in Vlaanderen/België een (veel) hoger zelfmoordpercentage is dan in onze buurlanden. Drie Vlamingen per dag, zes Belgen per dag, zoiets. 1 op 4 is echt veel te veel. Ook hier zou een halvering al veel normaler zijn. Of misschien 1 op 6. Het leven is nu eenmaal niet gemakkelijk, en ik heb zelf ook al over zelfmoord nagedacht, dus..
1 op 3 zou ongelukkig zijn (of ‘niet gelukkig’, dat is een verschil). Ik kan me daar iets bij voorstellen. Op andere momenten in mijn leven was ik ook ‘niet gelukkig’. Maar werkelijk ongelukkig? Da’s nog iets anders. Hier lijkt de vraagstelling me een beetje problematisch.
44% van de ondervraagden is bang voor een nieuwe Wereldoorlog. Dat zijn 440 mensen op 1000. Er zal wel vanalles schorten aan de vragenlijst, maar dat we als maatschappij in angst leven is intussen genoegzaam bekend en wordt hier opnieuw bevestigd. We zijn bang! Bang voor vanalles en nog wat. Ja, de angst zit er goed in. (Leest u rustig mijn stuk van gisteren over ‘De man die niet schoot’ van Vincent Merckx. Dat boek gaat ook over onze angst en paranoia.)
Maar echt bang zijn voor een Wereldoorlog? Ik alleszins niet. Ik denk dat Vlamingen (en bij uitbreiding westerlingen of gewoon Europeanen) vooral bang zijn van moslims. Het zou me niet verbazen mochten 3 op 4 Vlamingen aangeven (een beetje) bang te zijn van moslims. Het zou me eerlijk gezegd ook niet verbazen mocht de helft van de Vlamingen alle moslims het land uit willen hebben. En dan niet alleen de vluchtelingen, nee, gewoon álle moslims. Het zou me echt niet verbazen.
Wat mij natuurlijk naadloos bij de doodstraf brengt. Niet te geloven dat meer dan de helft van de ondervraagden die straf gerechtvaardigd vindt. Mocht ik de N-VA zijn, ik ging nog een versnelling hoger schakelen na dit nieuws. Die jonge gasten in Borgerhout? Doodstraf. 1 op 5 Vlamingen zou daarmee akkoord gaan. Zoiets.
Ach. De cijfers zijn ook maar wat ze zijn. Hoe is die enquête opgesteld? Is ze betrouwbaar? De Vlaming bedoelt het niet slecht, denk ik, maar hij is bang, zo vreselijk bang. Van in zijn tenen tot achter zijn oren. Bang voor wat hij niet kent en voor wat hij niet kan controleren. Bang om in te moeten boeten, om te verliezen wat hij heeft vergaard. Bang voor zij die hem komen bedreigen en bestelen. Bang voor al die rare talen die hij op straat hoort. Bang ook voor isolement; de angst dat iedereen hem vergeet. Tot en met geconnecteerd is de Vlaming, maar niettemin heel erg alleen van tijd tot tijd. Ik vrees dat we het onszelf met de technologie heel moeilijk hebben gemaakt (niet alleen wij Vlamingen natuurlijk). De technologie moest ons het leven gemakkelijker en dus aangenamer maken, maar ze is daarbij haar doel voorbijgeschoten. Ze heeft ons niet gelukkiger gemaakt, wel afhankelijker en misschien ook kwetsbaarder. Vatbaarder voor eenzaamheid ook. En door de wereld naar onze slaapkamer te brengen heeft ze ons banger gemaakt dan we rederlijkerwijs zouden moeten zijn. Of dat is toch hoe ik erover denk.