De afspraak missen

Hé, dat is gek, ik sta op met een licht, zelfs optimistisch gevoel, - héél ongewoon - terwijl ik gisterenavond nochtans voor het eerst aan het twijfelen sloeg in mijn nieuwe studio.
Ik moet echt fantastisch gedroomd hebben...
Gisterenavond begon het te malen in mijn hoofd. Die vrijgekomen ruimte in mijn dagen (geen urenlang op internet rondsurfen thuis) hoe ga ik die nu eigenlijk invullen? Eens de wittebroodsweken na de verhuis achter mij liggen, zullen enkel schrijven, lezen en muziek luisteren waarschijnlijk niet meer vol te houden zijn. Dan zal ik wanhopig van onder mijn dekentje naar de muren beginnen te staren, mogelijk in een confronterende staat van botte verveling. Of het schijngevoel van eenzaamheid kan de kop opsteken, dat kan ook. Ik moet mij in mijn kamer alleszins ook nog op andere manieren zien bezig te houden, dat weze duidelijk.
Maar hoe? Een kruiswoordraadselboek? Tekengerief? Studeren? Ik wist het even niet goed, gisterenavond.
Eerder die dag had ik opgevangen dat ‘De afspraak’ maandag herbegint op Canvas. Ze mogen er van zeggen wat ze willen maar ik kijk al eens graag naar dat programma. Ik maakte me de bedenking dat ik misschien zelfs niet overwogen zou hebben om het zonder internet te doen als het nieuwe seizoen van ‘De afspraak’ al bezig geweest zou zijn (ik kijk altijd naar ‘De afspraak’ op mijn computer, ik heb geen tv). Nu zou ik ‘De afspraak’ moeten laten schieten en dat zie ik, eerlijk is eerlijk, niet helemaal zitten. Ook al hoef ik niet elke minuut van dat programma te zien, ik trek er wel graag eens twintig minuten voor uit. Nu zou ik me naar een openbare ruimte moeten begeven om het te kunnen bekijken, een gedachte die me meteen erg tegenstond. “En wat als het koud gaat worden? En wat als ik werk zal hebben waardoor ik ‘s avonds gewoon lekker thuis wil blijven omdat ik moe ben?” Voor het eerst in mijn leven ging ik oppervlakkig nadenken over de eventuele aanschaf van een tv. Een gedachte die enigszins aanvoelde als een nederlaag. Sinds ik niet meer bij mijn moeder woon, heb ik nooit behoefte gehad aan een televisietoestel in mijn woning. Ik associeer televisie met BV’s. En BV’s associeer ik met verveling.
Maar mocht ik toch een televisie nemen dan zou het een analoge moeten zijn, liefst een met één zender (Canvas), wat ook wel meteen met zich meebrengt dat ik ‘De afspraak’ zou moeten bekijken op het uur dat het uitgezonden wordt. Tja. Hoewel niet onoverkomelijk toch ook niet heel evident. Tot nu toe bekeek ik het programma altijd wanneer het mij uitkwam.
Een ander scenario, maar eentje dat ik echt niet zie zitten omdat het op voorhand gedoemd is om te mislukken: toch internet laten installeren en mij tot het allernoodzakelijkste beperken. En ‘De afspraak’ bekijken zou daar dan toe behoren, tot dat allernoodzakelijkste. Het klinkt zo belachelijk als het is.
Gisteren had ik ook vernomen dat Bart De Pauw te gast is in ‘Alleen Elvis blijft bestaan’ en spontaan bekroop mij de wens om ook dát te bekijken. Dan maar mijn gedisciplineerde internetgebruik opentrekken tot de volledige website vrt.nu (waar je alle VRT-programma’s gedurende een bepaalde periode kan herbekijken)? Een eerder slecht idee, leek mij. Het staat vast dat ik internet moet vermijden. Met internet (Facebook en alles wat daaruit voortkomt) in de kamer komt het op termijn niet goed. Als ik internet in huis haal, is het waarschijnlijk weer gedaan met schrijven. Dat geef ik u zelfs op een briefke. En dan is het binnen de kortste keren weer van klikken, klikken, klikken. Net nu ik van een bepaalde digitale rusteloosheid verlost ben. Net nu ik zo’n plezier beleef aan dat schrijven.
(Gisterenavond vond ik dat schrijven van mij plots enorm idioot. Dat was wel het ergste. “Waarom al dat schrijven? Wat is daar de bedoeling van? En stop eens met dat ik-wil-aandacht-ik-wil-geen-aandacht-spelletje.”)
Pistes eliminerend besefte ik dat ik het buitenshuis moet gaan zoeken. Ervoor zorgen dat ik één of twee (extra) avonden per week niet thuis ben. Maar eigenlijk is dat niet mijn natuur, ik ben nogal een thuiszitter, als ik zelf mag kiezen. Op mijn gemak in mijn zetel met mijn eigen dingen bezig zijn, dat is wat ik graag doe. Behaaglijk in mijn comfortzone. En welke activiteiten zou ik dan eens opnemen buitenshuis? Bij welke vereniging zou ik me aansluiten? Welke activiteit kan er zo’n aantrekkingskracht op mij uitoefenen dat ik ze in mijn wekelijkse structuur zou incorporeren? Ik ben wel heel bereid om hier serieus over na te denken.
Maar wat er ook allemaal van zij, vandaag word ik (tot mijn vreugde en verbazing) wakker met een positief en rustig gevoel. Ook deze overpeinzingen lijken daar geen verandering in te kunnen brengen. Ik neem aan dat dat wilt zeggen dat ik me nergens zorgen over hoef te maken. Vermoedelijk zullen de dingen zich wel uitwijzen