App-artheidsregime

Ik kan deelnemen aan Jan Hautekiets leuteruurtje over de Grote Emotie Spijt als ik hem een bericht stuur via zijn Facebookpagina of via de Radio 1-app. Wat is er gebeurd met bellen en sms’en? Op Studio Brussel hoorde ik onlangs hetzelfde. Je kon een nummer aanvragen via de app, en énkel via de app. Ik kan mij natuurlijk vergissen, maar volgens mij kan een openbare omroep zich zo’n fratsen niet permitteren.
(Als ik een bekende medemens was die met alles wat hij zegt of schrijft duizenden mensen kan bereiken, dan zou bovenstaande commentaar over het app-artheidsregime van de VRT misschien een ‘golf van reacties’ teweeg brengen, iets dat nu vanzelfsprekend niet het geval is. Voorwaar een interessante gedachte. Hoog tijd dus voor mij om bekendheid te verwerven. Te beginnen: hier, bij mijn Facebookvrienden.)

Ik heb gehoord dat hemel en aarde zou zijn bewogen om Sabine Hagedoren op tv aan het huilen te krijgen toen ze over de dood van haar man vertelde. En het schijnt gelukt te zijn. Ontkurk dus de champagne!
Dit doet me denken aan ‘De cirkel’ van Dave Eggers, een satire die zich afspeelt in een IT-bedrijf genre Google en waarin wordt gesteld dat privacy diefstal is; je mag niks meer voor jezelf houden, de ander heeft het recht om álles van jou te weten.
Ze wist het blijkbaar zelf nog niet, maar als Bekende Kop heeft mevrouw Hagedoren niet het recht om persoonlijke informatie over het overlijden van haar man voor ons geheim te houden. Wij hebben recht op de tranen van de Bekende Kop. Breng daar maar eens iets tegen in.

Aagje Van Walleghem op de radio. Het woord ‘burgertrut’ heeft jarenlang stof liggen te vergaren in mijn hoofd maar is in één klap terug van weggeweest. Mijn god, wat een gezeik. Als turnster was ze lenig en maakte ze salto’s op een balk van tien centimeter breed, als moeder is ze verstijfd van angst en ziet ze in alles problemen. Haal dat kind van de radio en stop een tut in haar mond. Braaf, Aagje. Alles komt goed.

De nieuwe iPhone is voorzien van technologie die je gezichtsuitdrukking feilloos kan omzetten naar een smiley. Als je dus een gekke bek trekt, zie je op je scherm een smiley met diezelfde gekke bek. Hoe tof is dat!? Critici (of ‘haters’ zoals die door fans genoemd worden) zeggen dat deze nieuwigheid ons niet wezenlijk verder helpt op ons pad naar geluk, dat het niet meer is dan een onnozele aanvulling op alle reeds bestaande onnozelheden en dat het de enige nieuwigheid is die de iPhone X te bieden heeft. Wel, de critici hebben ongelijk. Behalve de gezichtsherkennende smiley is er ook de prijs. Die bedraagt 1.159 euro voor de telefoon met 64 gigabyte of 1.329 euro voor die met 256 gigabyte. Da’s óók een nieuwigheid, ha! En hoezo, de iPhone botst stilaan op zijn limiet? Mensen zijn bereid om veel te betalen voor een telefoon met een hoge prijs (die hoge prijs is niet noodzakelijk gelijk aan wat men ervoor wil betalen). Daarin ligt voor een bedrijf als Apple de toekomst. De prijzen voor iPhones zitten nog lang niet aan hun plafond. Mensen zullen bereid zijn om heel veel geld te betalen voor een telefoon waaraan je kan zien dat hij heel duur is. Mensen zullen bereid zijn om 5.000 euro te betalen voor een telefoon waaraan je op een of andere manier kan zien dat hij 5.000 euro moet hebben gekost. Ik ben daar absoluut zeker van.