Potsierlijk. Iemand van een of andere online boekenwinkel, of wat het ook moge geweest zijn, belt mij op "omdat ik geselecteerd ben als gelukkige winnaar" van god weet wat - u kent dat soort telefoontjes. Vervolgens begint het meisje aan de telefoon op lijzige, behoorlijk verveelde toon een brief voor te lezen met daarin meer details over weet ik veel wat. Tevergeefs: ik zal zelf wel bepalen wanneer ik gelukkig ben en ik luister niet naar het geleuter van leurders.
En al zeker niet als zo'n meisje ostentatief van een papier afleest. Die zinnen, die uitdrukkingen, die verkoopspraat die een gewone mens nooit zo uit zijn bek zou laten rollen. Die gesproken schrijftaal, potsierlijk en bijzonder lachwekkend. Ik grinnik net zo ostentatief als zij haar brief voorleest. Ze vraagt me of ik akkoord ga, ik doe alsof ik er niks van begrepen heb, wat in feite ook zo is. Ik zeg haar dat ze misschien beter die brief kan opsturen dan 'm mij voor te lezen aan de telefoon.
Die zit. Plots moet ik nergens meer mee akkoord gaan, plots kan het gesprek niet snel genoeg afgerond zijn. Terwijl ik er net zin in begin te krijgen. "Is dit jouw vakantiejob?" probeer ik nog, maar ze legt al af.
Zal ze haar beklag doen bij haar collega's? Zal ze spreken van "die onbeleefde kerel" (lijkt me wel een uitdrukking die je van een papier kan aflezen)? Zal ze staan snotteren in de toiletten? Zal ze het nog tot eind juli volhouden?
Ben ik een slechte mens als ik nu nog steeds grinnik?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten