"Goeienavond, meneer! Ik ben Ali en werk voor Significantt GfK, een onafhankelijk bedrijf dat zich specialiseert in marktonderzoek. Voor Citibank voeren wij een tevredenheidsstudie uit die peilt naar de mening van alle Citibankklanten. Zou het mogelijk zijn om met Sinterklaas te spreken, alstublieft?"
"Daar spreekt u mee," sprak de Goedheilige Man met zware stem, doch op vriendelijke toon. "Maar ik heb niet veel tijd, Ali. Meer zelfs: ik stond net op vertrekken. Zwarte Piet wacht me immers reeds op aan mijn voordeur."
"Daar heb ik alle begrip voor, beste Sint," stelde ik Hem gerust. "Maar bestaat de kans dat u later deze week tien luttele minuutjes voor dit onbaatzuchtige onderzoek zou kunnen vrijmaken?"
"Een precies moment kan ik er zo dadelijk niet op plakken," sprak de Sint bedaard, "maar je kan het steeds proberen rond het middaguur. In opdracht van welke bank bel je ook weer?"
"In opdracht van Citibank, lieve Sinterklaas."
Opnieuw bromde mijn favoriete grijze baard instemmend dat ik hem rond het middaguur van een niet nader bepaalde dag mocht terugbellen en tevreden verbrak ik de verbinding.
Ik vertelde mijn vriend-collega ginnegappend over dit voorval. Dat ik de Sint aan de lijn had gekregen. De Sint was klant bij Citibank! Hoe gek kon je het bedenken? We gingen steeds meer van deze job houden, waren we het met elkaar eens. Deze enqûeteursfunctie bracht de ene verrassing na de andere voort.
Mijn volgende respondent leed aan kanker. En mijn vriend belde een vrouw wakker die zich met pillen gedrogeerd had om in alle stilte een einde aan haar leven te maken.
Nee, dit was geen job voor sukkels. Dit was een grabbelton van poëzie die empathie en eloquentie van ons vergde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten