Wachten

Er is een meisje dat mijn voeten masseert. Dat heeft ze al twee keer gedaan en ze wil dat een derde keer doen, en een vierde. Ze doet dat heel goed, héél goed. Met body lotion en stevige handjes. En ik masseer haar schouders met diezelfde body lotion, maar toch wacht ik. Ik wacht.

We lagen naast elkaar op bed en keken elkaar aan. Dat was niet afgesproken, ik had er mijn bedenkingen bij, maar ik liet me gaan. Er stond muziek op en de liedjes hadden weinig toepasselijke titels als 'More Than Anything In This World (I Just Want You To Be My Woman)' en 'All I Ever Wanted (Was Love)'. Ik weet niet of ze het opmerkte.

Maar toch wacht ik, zonder te weten waarop. Daarover gaat ook deze tekening die ik een tijdje geleden gemaakt heb in Paint en waar ik onwillekeurig een beetje trots op ben. Ik freewheelde wel vaker in Paint, een tijd geleden, trok dan lukraak lijnen en bekeek vervolgens de mogelijkheden om te bepalen waar het met die lijnen naartoe moest. Meestal werden het vogels of vissen, eenvoudige dingen, ik kan immers niet tekenen. Een enkele keer een gezicht of nog iets anders, maar plots had ik dit zittend figuurtje, beter dan alles dat eraan vooraf ging en dat erna nog kwam. Alsof het iets betekende.

Natuurlijk is deze tekening, die ik na even nadenken 'Wachten' doopte, meer doordacht dan het merendeel van de overige tekeningen. Abstracter ook. Ik had dat mannetje op papier, als bij toeval, en er ging zo'n onmiddellijk zichtbare droefnis vanuit dat ik ermee verder moest werken. Hij zat lichtjes in elkaar gedoken en leek liefdesverdriet te hebben, of beter nog: hij wilde heel graag liefde geven, maar vond niemand om ze aan kwijt te raken. Daarom wachtte hij, al lang en helemaal alleen. Dat zag ik allemaal aan hem en toen heb ik er dat hartje bijgetekend en een klok aan de muur gehangen. Het was al kwart na zes.

Hoe laat het bij mij is weet ik niet. En of het een zelfportret is al evenmin. Maar wat ik weet is dat ik wacht zonder te weten waarop. Niet op het meisje dat mijn voeten masseert, niet in die betekenis van wachten. Met haar maak ik een afspraak, bepaal ik een tijdstip om samen te zijn, maar wachten in die andere betekenis is wachten op een moment dat er misschien ook helemaal niet zal komen. Het zou nog jaren kunnen duren, zoals het er ook al volgende week zou kunnen zijn, om daarna mogelijk meteen weer te verdwijnen. Het is dat wachten waarvan ik ook weleens droevig naar de grond ga staren omdat ik het niet bij zijn slippen kan pakken en er dus ook bijna niets over weet. Ik denk dat dat wachten het addertje onder het gras is. Onder het gras van het leven.