Goeie muziek is beter

Ik heb een schoendoos vol afdankertjes. Cd's, geen schoenen. Ik heb 500 cd's, volgens mij, en onherroepelijk zijn er daar bij die je na verloop van tijd niet goed meer vindt, die je weg wil hebben. Maar waar ga je met cd's naartoe eens je ze beu bent? Naar tweedhandswinkels waar je voor zo'n schoendoos 30 euro krijgt, als je geluk hebt, want soms hoeven ze die 'troep' zelfs niet, ik geef ze geen ongelijk.

Wat zit er in mijn schoendoos? Vanalles een beetje. De meeste cd's erin heb ik gerecenseerd voor goddeau. Graag gedaan hoor, maar uiteindelijk kon die te recenseren brol de strijd met mijn vrijwillig gekochte cd's niet aan. En dan zit je ermee.

De interessantste namen in de schoendoos zijn wellicht 'Outside The Simian Flock' van Millionnaire, 'A Feast of Wire' van Calexico en 'Kala' van M.I.A.. Wie voor een dezer interesse heeft, steke zijn vinger op. En een
plaat die ik ook wegdoe is 'Topless Is More' van het Brugse De Portables. Daar wil ik even dieper op ingaan want dit is een interessant geval.

Ik heb een mening over De Portables, ze hebben erom gevraagd. De groep bestaat uit vijf leden en ooit las ik ergens dat 'humor' hun zesde groepslid is. Dat is wellicht ook humor. Daarmee leggen ze de lat echter meteen vrij hoog. Klinkt leuk, humor als zesde groepslid, maar De Potables maakt muziek en geen cabaret, even controleren dus of die muziek ook goed is. Dat valt redelijk mee, waarmee ik bedoel: het is niet slecht, maar ook niet 'waauw'. Op hun 'Girls, Beware!' - humor - staan twee goeie nummers, op 'Topless Is More' drie. Dat is te weinig. Voorts zijn die platen zeker niet onbeluisterbaar, maar voor mijn part van matig niveau. Waarom heb ik 'Topless Is More' dan gekocht? Weet ik niet meer. Wellicht voor een spotprijs uit een tweedehandswinkel meegepikt.

Die goeie nummers uit 'Topless Is More' heten 'Bulletbabe', 'Vegetarian BBQ' en 'This Is A Song'. Humor, ziet u? En er staan nog meer leuke titels op die plaat. Ik overloop ze even:

'Col Phillins', een weinig opwindende instrumental van negen minuten - (instrumentals krijgen over het algemeen speciale titels mee, zie bijvoorbeeld Mogwai of Explosions In The Sky). 'The Indian Mahowhow' - ze zijn van Brugge, remember? 'Autist Redding': bijzonder flauw, zowel de titel als het nummer. En 'Triportit': wel geestig, maar ook weer geen speciaal nummer.

Het lijkt wel grapppig te moéten zijn en dat vind ik een beetje pijnlijk. De hoge verwachtingen worden hoegenaamd niet ingelost. De grappige titels dekken matige liedjes. Enkel de albumtitel zelf is echt leuk. Zielig is ook dat hun (voormalige) label (K-RAA-K)³ de plaat niet wilde uitgeven, wegens niet goed genoeg. 'Girls, Beware!' hadden ze wel nog uitgegeven.

Wie grappig wil zijn, moet scoren. Daarom heb ik ook zo'n hekel aan het merendeel van de Vlaamse stand-upcomedians. Zo vervelend allemaal. Het heeft iets arrogants om van jezelf te beweren dat je grappig bent. Dat schept verwachtingen en die moet je dan ook maar inlossen. Als je dat niet doet, ga je op je bek.

Geïnteresseerden in 'Topless Is More' mogen dus ook iets laten weten.