donderdag 3 oktober 2013

Belg van Marokkaanse afkomst vraagt geld

Het is iets waar veel blanke jongemannen wel eens per jaar mee te maken krijgen, denk ik. Een jonge ‘Marokkaan’ die om een euro komt bedelen. Ik vandaag ook weer.
Ik zit buiten op een trap een boekske te lezen als ik een groepje ‘Marokkanen’ aan de andere kant van de trap zie plaatsnemen. Ik word daar verder niet door afgeleid, hoogstens vraag ik me even a...f waarom die gasten allemaal min of meer dezelfde pet dragen.

Ik lees rustig door tot er eentje naast mij komt staan en vraagt of ik geld heb. “Neen”, lieg ik. “Komaan, één of twee euro”, zegt hij, zonder erbij te zeggen waar hij dat geld voor nodig heeft. “Ik heb geen geld bij”, zeg ik terwijl ik rechtsta om hem fatsoenlijk aan te kunnen kijken.
“Hé, waarom staat ge zo fars recht, je? Ik ga u niet rippen ofzo.”
“Ik sta recht om beter met u te kunnen praten”, zeg ik op onverhuld verveelde toon.
“Ik ga u niet rippen ofzo. Gewoon, hebt ge één of twee euro voor mij?”
“Neen.”
“Schud mijn hand.”
Dat doe ik.
Dan draait hij zich om.

Ik heb mij gedragen als een mietje, besef ik. Ik had eigenlijk moeten vragen waarvoor hij mijn geld nodig had. Maar ik wilde een gesprek daarover niet aangaan, ik wilde het zo kort mogelijk houden. Van vragen komen antwoorden en weer nieuwe vragen. Beide partijen hadden niet de intentie om te verbroederen. Hij had (mijn) geld nodig, ik had niks van hem nodig. Dat zijn vijfkoppige posse tien meter verderop stond te lummelen, zorgde er nog meer voor dat ik wilde dat hij snel wegging. En van nature ben ik een bangerik. Ik denk altijd dat ik slaag ga krijgen van mensen die een oppervlakkige reden hebben om mij niet leuk vinden.

Nog nooit heb ik trouwens zelf op straat een onbekende om geld gevraagd zonder er bij te zeggen wat ik met dat geld van plan was. Ik stond eens aan een broodautomaat en had precies genoeg kleingeld bij, maar liet tien cent door een gleuf vallen en vroeg toen aan een voorbijganger of hij toevallig tien cent kon missen om mij te helpen. Dat was transparant. Die mens had daar geen enkel probleem mee en gaf mij gauw het nodige geld.

Ik zal een onbekende nooit om geld vragen zonder er bij te zeggen waarvoor ik het ga gebruiken, ik vind dat niet normaal. Dat is ook niet normaal.

Overigens zat er 20 euro en 45 cent in mijn portefeuille.

Geen opmerkingen: