Mijn onthutsende sollicitatie bij een bedrijf

Een bedrijf. ‘Een organisatie van arbeid en kapitaal’ (Wikipedia).

Een bedrijf. ‘Met de ij van eikes. Met de b van bah en van boooring. En met de ij van grijs.’ (Ik)

Gisteren ging ik solliciteren bij een Bedrijf. General Protection is de naam, een naam die doet dromen, daarover ben ik het met u eens. General Protection is op zoek naar een fleximisch...e en dynabele Junior [twee Engelse termen naar keuze] en via een uitzendkantoor belandde ikzelf dus op een mooie maandagvoormiddag tegenover de Eejtsj Aar Manager van dat Bedrijf voor een sollicitatiegesprek.

General Protection houdt zich trouwens bezig met badge- en alarmsystemen en dat wilde wel erg lukken want badge- en alarmsystemen zijn zo’n beetje alles waar ik aan denk wanneer ik nergens anders aan denk. Het zou dus wel een kans uit de duizend geweest zijn als ik daar de klantendienstmedewerker – want daar komt het uiteindelijk altijd op neer - zou kunnen worden. Een kans uit de duizend, het winnende lotje als het ware. Ik was helemaal gek geweest als ik niet voor de volle honderd procent op deze sollicitatie had ingezet.
En daar gingen we.

“Alexander, waarom ben jij de geschikte Junior [twee Engelse termen naar keuze – andere dan daarnet] voor ons bedrijf?”

“Omdat ik ’s nachts droom van badgesystemen en blokkerende deuren. Mooie dromen zijn dat. Gelukzalig wakker worden; het gevoel komt u vast bekend voor? (..)”
“Ik ben nog meer de persoon die u zoekt omdat ik het geluid van een alarmsysteem erg melodieus en universeel vind klinken. Ik word er rustig van. Ik zou eenvoudigweg kunnen stellen dat ik gepassioneerd ben door, zeg maar, uw core, euh, shizzle? Uw core business, bedoel ik. Excuseer.”

En toen zei de Eeijtsj Aar, een meisje van 27 dat ik 33 had geschat, het volgende – ik ben er nog niet van over:
“Passie en een gezonde belangstelling voor onze bezigheden zijn weliswaar meegenomen, Alexander, maar je moet begrijpen dat passie voor de job waarvoor jij solliciteert eigenlijk nauwelijks van belang is. Wij bij General Protection zijn bezig met badge- en alarmsystemen, maar om je een geheim te verklappen: de meerderheid van onze werknemers geeft geen moer om de zaken. Zelf heb ik er als klein meisje ook niet van gedroomd om in dit soort bedrijf te werken. Het had net zo goed een ander bedrijf kunnen zijn op deze site.”

Op deze site, zei ze, want we bevonden ons tot nader order in gebouw 5C op het ‘bedrijvenpark’ van Diegem, waar verder nog enkele tientallen bedrijven gevestigd zijn, ondergebracht in enkele tientallen, nauwelijks van elkaar te onderscheiden buildings, wat welbeschouwd een oersaaie aanblik van het terrein oplevert – een bedrijvenpark kortom. Maar dit allemaal terzijde.

De HR had dus gezegd dat ze net zo goed in een ander bedrijf op deze site had willen werken, ik was verbouwereerd. Had ze nu net gezegd dat ze niet oprecht geïnteresseerd is in badgesystemen? En een deel van haar collega’s evenmin? Ik begreep het niet.

Het sollicitatiegesprek ging nog wat door. Ik moest o.a. nog eens een antwoord verzinnen op de vraag waarom ik journalistiek heb gestudeerd (“Omdat ik de nieuwe Rudi Vranckx wilde worden!”) en op de tijdens sollicitatiegesprekken eeuwig terugkerende vraag naar mijn schoenmaat (“43”).
Toen kon ik weer naar huis.

Vandaag kreeg ik een mail van mijn Eejtsj Aar-meisje waarin ze schrijft dat ik, en het zijn echt waar haar woorden, ‘niet saai genoeg’ ben voor de functie. Niet saai genoeg, het staat er echt! Ik ben niet saai genoeg om bij General Protection te werken. Niet saai genoeg om de hele dag te luisteren naar de verzuchtingen van mensen die problemen hebben met hun badge- of alarmsysteem. Ze zoeken daarvoor een saaier iemand dan ik.
Ze zullen nog lang mogen zoeken, mijn gedacht!