Het huis hebben we niet, als in habbahabbahabba, en dat zit er voor veel tussen. Plots ben ik niet meer de succesvolle Leuvenaar in zijn centraalgelegen, zonovergoten paradijs. 't Is klote, want 't was zwaar de moeite, maar we konden niet ingaan op de onverwachte eisen van een gehaaide huisbazin. Conclusies trek ik hier voorlopig niet uit, maar mijn vakantie krijgt plots een andere wending. Hopelijk blijft mijn toekomstplan wel intact.
Charles Bukowski - ik zou het geld van een maand vakantiewerk opofferen om met zo'n coole naam geboren te worden - schetst in zijn boeken bepaald dapperder figuren. Henry Chinaski, hoofdpersonage in ondermeer "Factotum" en "Vrouwen", is het soort vent dat ik niet ken. Hij leeft in een kamer, volgestouwd met drank en rookwaar en schijnbaar zonder enig juk van verantwoordelijkheidsgevoel, overgevoeligheid of gewetensbezwaar. Zuipen, schrijven, nog meer zuipen, schrijven en beffen: that's him.
In Amerika kan alles. Gereserveerdheid, hun gat. Ik ken geen Chinaski's en misschien bestaan ze ook helemaal niet. Waarschijnlijk wel, hoor, maar de dag dat ik er een ontmoet zal ik toch eventjes naar professor Barabas bellen, of hij mij niet terug naar 2007 kan flitsen.
Ik wilde dat ik zo kon zijn, als Henry Chinaski. Al was het maar heel even. Pijn heeft hij wel, trouwens, die vent, maar hij kan ermee omgaan. Wonderbaarlijk eigenlijk. Ik krijg al claustrofobie als ik nog maar aan zijn kamer denk. Zuipen is walgelijk. Ik word misselijk van de minste druppel. Broodschrijven is ook een hel, want voortdurend geconfronteerd worden met mezelf is het laatste wat ik wil. Deadlines zijn bovendien absoluut niet romantisch. En beffen associeer ik met seks noch liefde. Beffen en neuken gebeurt in ideale omstandigheden rond zes uur 's ochtends, ergens onder een tapkast, als er nog maar drie mensen in het respectieve café aanwezig zijn, allemaal te laveloos om iets te merken. Zelf ben je natuurlijk ook te ver heen om iets te merken en de vrouw, die dan het wijf wordt, denkt terloops heel even aan de vloer die moet gedweild worden voor negen en zet het vervolgens op een overdreven kreunen.
Ik ben geen ervaringsdeskundige en als ik mensen bruskeer met deze idealistische schets: no offense! Ik wil gewoon Henry Chinaski's wereld binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten