Wat nu gedaan, Jan P.?

"Wij zijn gesloten van 16/7 tot 31/7"
De krantenwinkel ligt centraal in het dorp en wanneer ik naar het station loop, kom ik er voorbij. Het papier zit in zo'n aftands plastiekje en het geheel is in de tijd dat het er nu hangt al "flink verfomfaaid" door het ongure weer.

Hij heeft iets desolaats, die aankondiging, vastgeplakt op de neergelaten rolluiken. Alsof de wereld stopt met draaien. En voor sommigen is dat misschien ook wel zo. Neem Jan P., bezitter van een grijze Peugeot en pre-pensioener sinds jaar en dag. De fysieke conditie liet deze dappere sigarettenboer al op zulk een jonge leeftijd in de steek dat er verder geen werken meer aan was. Van de woonkamer naar de brievenbus, elke dag een keer of vier, eerst nog wat schuw, maar later in vol ornaat met hippe driekwartshort en slippers. En vijf keer per dag met de auto naar beneden, naar "Daisy & Nancy" om van "blablablaikverveelmijikben eenoudesaaieprofiteurenikdoealsofikbezigbenendekrantlees" te gaan doen. Nu de man sinds enige tijd grootvader geworden is, kunnen we hem evenwel onmogelijk nog negatief bejegenen. Hij doet dat goed, hangt "Welkom Luna"-boodschappen aan het raam en helpt de vierdewereldgevallen die zijn dochters in zijn kielzog aan het worden zijn, de buggy in en uit de auto te zetten. Toch wil ik langs deze weg, in Jans plaats, graag het OCMW bedanken voor de financiële tegemoetkoming. Bedankt.

Twee weken zonder Daisy en Nancy, Jan. Wat doe je nu de hele dag? Op de kalender kijken allicht, ook elke dag vijf keer en dan plots bemerken dat het alweer juli is. Och zie nu!
Het wordt echt tijd dat ik hier weg ben.