'Vader' word je wanneer je van het mannelijke geslacht bent en wanneer je met dat mannelijke geslacht een kind blijkt te hebben verwekt. 'Vader' word je echter ook pas nadat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, lijkt me, een leeftijd die evenwel niet vaststaat.
Jonge 'vaders' zie je zelden. Leuke, jonge ouders volgens mij ook steeds minder. Of is mijn beeld zodanig vertekend door volgend voorbeeld, met in de hoofdrollen een schminkdoos en een struik?
Het is jaren geleden alweer. Ik was in een schoenwinkel om er een broek, euh schoenen, te kopen. Ook aanwezig waren een schminkdoos (u kent zo'n vrouwen) en een struik (een man in camouflageoutfit) vergezeld door de vrucht van hun liefde: een meisje van een jaar of drie dat geen seconde stil kon blijven zitten. De ouders konden hun kleine trutje amper de baas, waarbij de papa zich inhield om geen militaire bevelen te orderen en de mama het nodige tegengewicht bood met de liefkozende doch kordate kreet "Komisbijdemamakus!"
Meer was dat niet in die winkel. Of zij schoenen hebben gekocht, of ik schoenen heb gekocht: geen enkel idee. Ik wil maar zeggen dat sommige jonge mensen helemaal niet de bagage hebben (niet letterlijk, struik!) om een kind zelfs maar te 'begeleiden'. Er schuilt geen geschiedenis in hen, geen vierdelige reeks interessante ervaringen die hun persoonlijkheid hebben gekneed. En heb ik het volledig bij het verkeerde eind als ik zeg dat die bagage er hoe langer hoe minder is bij ouders? Volgens mezelf niet helemaal.
E. is een vijftiger van wie sommigen weleens zeggen dat hij beter nooit aan kinderen was begonnen. Toch geloof ik dat er momenten zijn waarop hij waardevolle dingen lijkt over te dragen aan die kinderen van hem. Wanneer hij zijn platencollectie toont en toelicht, wanneer hij zijn eigen talenkennis bewierookt, die hem werd meegegeven door zijn eigen vader, die hij nu bij zijn kinderen probeert aan te wakkeren. Een intellectuele en een culturele ambitie waarvan schminkdoos, struik en hun trutje in een oogopslag verstoken leken. En ook al is mijn herinnering dan heel oppervlakkig en bijzonder slecht onderbouwd: die E. heeft weleens de allures van een 'vader'.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
lol @ struik :-D Die ga ik zó onthouden en als eigen vondst verkopen, ik zweer het u. Wel jammer van die tweevoudige dt-fout bij het begin, beetje valse start :p
Voor de rest heb je een serieus punt, ik kan je volledig volgen in je betoog. Anderzijds vraag ik me dan af: hadden ouders dertig jaar geleden méér bagage dan nu? En zo ja: moesten ze die op eigen krachten vergaren of hielp de maatschappij hen daar bij met de nodige heersende waarden en normen? Hielp de strenge leraar en de alziende paster om de kinders in het gareel te houden? Ik denk het eerlijk gezegd wel, terwijl ouders er nu 'alleen' voor staan en dat je dan al sterk moet zijn om die taak tot een goed einde te kunnen brengen.
Anderzijds, uit een olievat kun je geen wijn tappen zeggen ze, dus de verstandelijke vermogens kunnen ze niet doorgeven als ze er niet zelf over beschikken. Maar dat betekent niet dat ze hun best niet kunnen doen en geen liefde kunnen geven, bijvoorbeeld.
Groetjes,
De Bond Zonder Naam.
Die dt-fouten! Ik word er hier wel vaker op gewezen. Genant! Want denk vooral niet dat ik de regels niet ken. Is het omdat ik die posts vaak 's avonds laat schrijf en te weinig geconcentreerd om zo'n thema uberhaupt eer aan te doen?
Freaq: je poneert hier natuurlijk exact hetgene wat ik had verwacht van een kritische lezer. En inderdaad: ik heb me gisteren maar ingehouden om niet over normen en waarden te beginnen, maar daar heeft het dus wel iets van, ja. Volgens mij. Ik ben iemand die al eens nadrukkelijk die woorden in de mond durft nemen. Maar ik ben dan ook een preker.
Een reactie posten