Het zal me niet dikwijls (meer) overkomen, maar ooit kon ik op een ruilforum een interessante deal sluiten. "Zwerm" van Peter Verhelst zou mijn kant uitkomen en zelf stond ik "Het Goddelijke Monster" van Tom Lanoye af. Zo gezegd zo gedaan. Ik was bijzonder benieuwd naar die "Zwerm" waar zoveel ophef rond was en ik had mij op de Boekenbeurs een Monsterbox aangeschaft waardoor ik het eerste deel van de trilogie twee keer kwam te hebben.
"Monster is goed, dan gooi ik die baksteen naar uw kop," sprak mijn zakenpartner om de ruil officieel te beklinken. Hij had zijn woorden niet zorgvuldiger kunnen kiezen, want zo'n "Zwerm" blijft al gauw een week of twee nazinderen als je 'm tegen je bolletje krijgt. Het boek telt niet alleen een 700-tal cryptische pagina's waarvoor er naar mijn zin teveel bomen zijn moeten sneuvelen, het is ook gebundeld in het soort stevige hardcover waarvan de hoeken je dodelijk kunnen verwonden. En om voort te gaan in de geest van de baksteen: wat betreft de inhoud houdt u uw rennietjes ook al maar klaar. Een baksteen op uw maag is er niets bij, kwam ik na voorzichtige consumptie te weten deze week. Toen ik het boek dus eindelijk een kans gaf.
Geen doorkomen aan, zeg ik u, en al zeker niet sinds ik beslist heb mijn tijd zoveel mogelijk op een aangename manier door te brengen (die beslissing nam ik eigenlijk al een zevental jaar geleden, geloof ik). "Zwerm" is een moeras en ik stond er al tot aan mijn lippen in. "Zwerm" is onleesbaar, een toevallige schikking van losse flarden verhaal. Rubbish!
Ik moest mezelf er meermaals toe dwingen, maar het is me gelukt. Het boek is dicht, ik heb besloten niet voort te lezen op pagina 478-477 (de bladzijden worden achterstevoren geteld, jawel). Mijn tijd is duur, de zon schijnt en dan wil ik geen cryptokronkels, Zweedse puzzels of Zwermen om die moeilijk te bereiken staat van geluk te verstoren. Bij deze ben ik begonnen in "Liefde in tijden van cholera", u weet wel. En al helemaal méé vanaf blad drie, Peter.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik vermoedde al dat 'Zwerm' onleesbaar is, en dit vermoeden wordt steeds vaker bevestigd. Ik zal het dus nooit lezen. Besloot overigens al na 'Tongkat' dat ik Verhelst vooral een dichter vind.
'Liefde in tijden van cholera' vond ik adembenemend, duizend keer beter dan het saaie 'Honderd jaar eenzaamheid'. Vreemd.
Bij je favorieten staat Grunberg? Ik las net 'Tirza', en ben er aangenaam ondersteboven van.
ps Ik gaf je een linkje terug, vind dit een leuke blog...
Tongkat vergde van mij veel doorzettingsvermogen, maar ik werd beloond: het is prachtig. Zwerm lijkt zo omvangrijk dat ik het niet aandurf. Ik ben het met Marie eens: Verhelst lijkt eerder een dichter. Toch heb ik bewondering voor zijn proza, al vergt het veel van de lezer. Misschien is het lezen doseren: zo nu en dan uit de kast pakken en een aantal bladzijden lezen, dan weer terugzetten.
Een reactie posten