Dus waar was Ali gisterenavond mee bezig, toen er nog aardig wat leerstof op hem lag te wachten? Met het maken van een puzzel. Een puzzel van 500 stukjes om u een idee te geven. En dat ding moest af zijn voor het slapen gaan, dat was een eerste voorwaarde. Puzzelen is verslavend eens je eraan begint.
"Dit is de meest nerdy bezigheid waar ik me in lange tijd onledig mee heb gehouden," riep Ali door de kamer. Gebogen over wat langzamerhand een wereldkaart moest gaan vormen, klopte hij zichzelf op de borst. Hij was goed op weg de klus vannacht nog te klaren. Hij zou het monster met de zes werelddelen bezweren en zelfs nog tijd hebben om die leerstof even na te kijken.
Dat zijn bezigheid op gefronste wenkbauwen zou stuiten had hij vooraf ingecalculeerd. B's "Jeetje, een puzzel is zo saai dat het weer cool wordt, op een of andere manier. Of toch niet. Neen toch niet, sorry" liet hem dan ook siberisch. Hij genoot ervan de chaos op orde te stellen en de evenaarslijn te vervolledigen.
Even na middernacht besloot Ali dan toch er de brui aan te geven. Groggy gepuzzeld zag hij het niet meer zitten ook nog eens op die moeilijke hoeken te gaan zitten sjieken. A. beloofde hem daarop min of meer om de puzzel vandaag af te maken. Hij deed het echter diezelfde nacht nog en maakte van Ali een gelukkige jongen door rond 2u in de morgen "'t is af" te roepen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Respect.
Mijn favo bezigheid is momenteel punaisen steken in de wereldkaart-onderlegger die op mijn bureau ligt, op alle plaatsen waar ik al geweest ben, gerangschikt op kleur qua leuk-i-teit.
puzzelen, wat een goed idee, eigenlijk.
Tiens, begin jij dan niet met de hoeken?
Een reactie posten