Verliefdheid in tijden van elektronica

Márquez' "Liefde in tijden van cholera" is prachtig. En bij momenten in zijn grootsheid zo herkenbaar. Van pagina 88 wil ik volgende passage overnemen.

"Op zoek naar een manier om haar de (liefdes)brief te overhandigen, probeerde hij andere meisjes van de Opdracht van Onze Lieve Vrouw-school te leren kennen, maar zij stonden te ver van zijn wereld af. Bovendien leek het hem na rijp beraad niet verstandig dat iemand van zijn plannen op de hoogte zou zijn." (...).
"De brief telde meer dan zestig aan beide zijden beschreven velletjes toen Florentino Ariza de druk van zijn geheim niet langer kon weerstaan en hij zonder terughoudendheid zijn hart opende voor zijn moeder, de enige persoon tegenover wie hij zich enkele persoonlijkheden permitteerde." (...)
"Ze begon met hem ervan te overtuigen dat hij het lyrische boekwerk niet moest overhandigen, omdat hij het meisje van zijn dromen, van wie hij veronderstelde dat ze even groen in hartszaken was als hij, er alleen maar schrik mee zou aanjagen.De eerste stap, zei ze tegen hem, was ervoor te zorgen dat zij zich rekenschap gaf van zijn belangstelling voor haar, zodat zijn verklaring niet als een verrassing zou komen en zij tijd had om na te denken."

Is het niet de droom van elke jongen om een dergelijke situatie mee te maken? Het leed, de pijn, de romantiek. Ik heb er allesizns naar gesmacht en ik mag wel zeggen dat het me gelukt is, ooit. Toen ik het moést opschrijven, toen ik het moést vertellen. Nu ik dat opnieuw zou willen doen.

Drie jaar geleden zag ik haar voor het laatst en al mijn gevoelens, mijn verlangens zijn nu dan ook op irrationaliteit gebaseerd. Maar in stilte dromen mag ik, net als ik Marquez' meesterwerk mag aangrijpen om het over haar te hebben. Na drie jaar zou ik haar immers nog steeds een brief willen schrijven, meer dan ooit misschien, en ik wil nog steeds bij anderen mijn hart luchten over wat ik voel, hoe geweldig het is, hoe onbereikbaar zij is.

Ik heb het echt overwogen, maar hoe overval je haar niét met zo'n brief. Eerste zinnen als: "Ik weet dat je je nu waarschijnlijk afvraagt waarom je een brief van mij krijgt" en dergelijke. Haar hoofd staat er kennelijk helemaal niet naar, ze vindt me een puber, een gek. Het laffe sms'en kan ik ook maar ternauwernood laten. Het per ongeluk een berichtje fout versturen en zo trachten een mini-conversatie aan te knopen, daarin punten te scoren,...

Jesus.