Hotel Regina. In Zwitserland of Oostenrijk. Een hotel dus waar de ploeg van VT4 blijkbaar zijn dagen slijt tijdens het EK voetbal. En het hotel ook waarnaar de talkshow vernoemd werd die elke avond na de laatste match live de ether wordt ingepleurd.
Eigenlijk heb ik over dat hele hotel en die talkshow erbij maar bitter weinig te vertellen. Ik zag het programma vanavond in al zijn middelmatigheid en vond vooral dat er veel te veel in werd gepalaverd over voetbal dat de moeite van het gepalaver striktgenomen niet waard was.
Nee, waar het me om ging waren de aanwezige gasten. We hadden een respectabel gezelschap van Hollanders met Aad De Mos en Johan Boskamp, er was Gui Polspoel en ook Bob Peeters. Carl Huybrechts was de host die Mark Uytterhoeven nooit zal kunnen doen vergeten en roze konijn van de dag was la Véro, ofte Véronique De Kock. Zij trok alle aandacht naar zich toe.
Johan Boskamp zat erbij alsof hij met een kruiwagen rondgereden moet worden, zo dik. Aad de Mos heeft de kapper van zijn vrouw gevraagd er iets 'low-profiles' van te maken. Bob Peeters moet op zijn beurt opletten dat hij als 'jongmens' niet vroegtijdig tussen de oude zakken gaat kamperen (zou hij niet met weemoed terugdenken aan zijn tijden met koptelefoon?) En Gui 'I've seen it all' Polspoel meent in zijn eigen stem het gezang van zijn favo contratenor herkend te hebben, zo graag hoort hij zichzelf bezig.
Resten ons dus Carl en la Véro die al die oude sloebers vanavond zonder verpinken voor haar rekening nam. Je vraagt je als kijker af hoeveel geld ze voor haar optreden vangt, maar stiekem durf ik te vermoeden dat ze het ook best gratis zou doen. Boskamp die weer een Jantje wordt, weet met die oogjes van 'm geen blijf. Als Polspoel na de reclame verdwenen blijkt, zijn de hormanale hypothesen daarvoor niet van de lucht.
Véro gaat na de uitzending met heerschappen-voetbalkenners nog een glaasje drinken in de cafetaria, als u me zelf even een hypothese toestaat. Aad gaat slapen, Bob ligt op zijn hotelbed met zijn vriendin te sms'en en Gui haalt met Carl herinneringen op aan een tijd die nooit meer terugkomt. Boskamp blijft zitten, gehypnotiseerd, en stelt op een moedig moment voor nog even een wandelingetje te gaan maken. Waarop Véro zoetgevooisd verklaart: "Oh Jan, ik denk dat we dat een andere keer maar eens moeten doen," hem met een kusje op z'n voorhoofd en een nakende hartstilstand achterlatend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Vétte post, kerel!
hm. ik ging er ook iets over schrijven, maar nu gaat dat niet meer natuurlijk ;)
ik heb het niet lang uitgehouden. vreselijke televisie. en véronique die maar bleef doordrammen over de "aanwezigheid" ("ik heb niet arrogantie gezegd") van de nederlanders, ik word daar ongemakkelijk van.
Een reactie posten