Een gunstige wind, een dikke vis

Het plan kwam me toewaaien als een zomerbries de zeiler op zee. Voor mijn examen zou ik nog even in de United Musik aan Anneessens binnenwippen. Niet de goedkoopste van Brussel en met een vrij beperkt aanbod, maar het plan was er nu eenmaal en het zou uitgevoerd worden.

Vanochtend had ik nog mijn handgeschreven to buy cd-lijstje geupdatet (zo schrijf je dat, geloof ik) dat u zelf ook aan de rechterkant kan bewonderen alhier-o, en voor met name die ene dikke vis, Venetian Snares, begon mijn geduld stilaan op te raken. Ik zoek die cd al tijden, ik plak er geen maanden op, en nu had ik het recentelijk zelfs in mijn koker gehaald ze te gaan bestellen in mijn dichtstbijzijnde Bilbo. Alsof dat resultaat zou opleveren.

Een andere route was P. die 'm voor me wilde meebrengen uit Hongarije vanop het Szigetfestival. En in de Bilbo had Rudi een grapje gemaakt over platenpaatschappij Lowlands die ze stiekem ook wel eens Slowlands noemden vanwege de extreem trage levertijd. Nu ja, die connecties zouden me dus niet beletten om zelf ook nog achter de plaat te gaan zoeken en in de United was het dus raak. Daar lag ze met het stickertje 'new' voor €15 op mijn gretige handjes te wachten.

Ik had het geld niet eens bij me, maar kon na mijn examen terugkomen om ze op te pikken. Ze wachtte op mij als een beloning, mits ik natuurlijk dat examen tot een goed einde zou brengen. En anders ook, maar ik was nu toch wel nog net iets meer gemotiveerd. De stress die S. en T. voelden ging geheel aan mij voorbij. Zij oefenden hun s-klanken en ik zei: "Zeg eens 'popcorn'." "Popcorn?" "Bravo, geen slechte s."

Dat examen ging echt goed en ik kon me naderhand niet snel genoeg naar "Rossz Csillag Alatt Született" reppen. Qué? De naam van die cd dus. De titel, die is Hongaars. Mijn bucks voor de schijf en weg was ik. Zo blij als een kind met dit uur vol moeilijkverteerbare muziek.

Want Venetian Snares maakt breakcore, of dat schijnt de naam van het genre te zijn. Een eerste keer hoorde ik deze cd een viertal jaren geleden toen ik ze van de bib ontleende. Een jaar geleden gaf ik ze een tweede kans omdat ze me al die tijd was bijgebleven als redelijk intrigerend en in herneming miste ze haar doel niet. Ik was verkocht.

Venetian Snares neemt mij mee over spoorwegen langs grauwe Oost-Europese landschappen waar beren in de bossen gluren naar mensen die te ver van de bewoonde wereld wonen om goed te zijn. Denk Aphex Twin met melodieën en denk aan uw moeder en haar hart wanneer u de plaat in de ouderlijke woonst wenst af te spelen.