Dat was in een vlaag van zinsverbijstering, dat bericht gisteren. Wat dat muziekgedeelte betreft zou ik vandaag gewoon nog willen zeggen dat ik ook wel eens wat "makkelijkere" muziek kan appreciëren. Ik heb het dan bijvoorbeeld over de debuutplaat van The Thrills, "So Much For The City". Die vind ik bij momenten verrukkelijk.
"Een blijmakerke," zei ik tegen A. en wie is zij om dat te ontkrachten. Ik was echter ook al blij vooralleer ik The Thrills oplegde ('opzette'). Dat die debet- en creditzanikerij er wel in ging, en dat ik meermaals met D. en een keer met T. aan de telefoon hing, dat deed het hem daarvoor eigenlijk al. En dat die amateur-beoefenaars van de liefde op de bank voor mijn raam een halfuurlang doktertje aan het spelen waren, dat was natuurlijk ook genieten.
Wilde ik nog iets zeggen? Een pleidooi voor makkelijke muziek, ja. The Thrills dus. Of neem zelfs Junior Boys, helemaal niet zo makkelijk, maar zo klinkt het wel. Gewoon poppy, zonder meer. Muziek moet niet altijd een sudoku voor gevorderden zijn.
Da's al.
[edit]: Zeg schatten: ik geef er U gewoon nog een filmpje bij. Dat geeft het allemaal toch wat beter weer, hé.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Ik ben het volledig met je eens. The Thrills, Junior Boys,... schitterende muziek om je dag te beginnen, naar de bus te fietsen, op de bus te zitten en de polders te zien voorbij flitsen. Geweldig.
The Thrills? Yes. Misschien iets voor mijn MP3-slang?
Save my holiday en doe enkele contributies.
Idd heerlijk plaatje, dat vd Thrills! So much for the city ...
Een reactie posten