maandag 12 oktober 2009

Tien jaar duivensport

Meningen, meningen, meningen.
Opinies ook wel.

Ik heb journalistiek gestudeerd en heb heel wat journalisten horen praten. Onderaan de ladder begonnen, opgeklommen, Douglas De Coninck van De Morgen en Humo geworden op een mooie dag. Alsof het een beetje meezat, ofzo.

Onderaan de ladder dus. Door weer en wind enzo. Afzien, zwoegen, regen, en dat allemaal voor de uitslagen van de duivensport in West-Vlaanderen. Ofzo.

Feiten, feiten, feiten, vrienden. Dat is waar je mee begint. Charleroi - Anderlecht: 0 - 2. Jeanne (68) valt van - (toepasselijk) - ladder. Felicé is een opblaaspop. Whatever. De kleintjes beginnen met feiten en moeten het met feiten blijven stellen tot ze 'aanzien' hebben. Een staat van dienst. Een naam.

Op dat moment zijn ze aan meningen toe. Opinies ook wel. In het slechtste geval een quizdeelname. Maar daar hebben ze jaren voor moeten zwoegen. Een vakman worden. Stielkennis opdoen. 'Métier' moeten verwerven.

Je komt er niet zomaar! Je moet de béste zijn!

Duivensport.

Ik heb germanisten namen en adressen zien ingeven in Excel. En niet de adressen van Shakespeare of James Joyce. Ik heb een burgerlijk ingenieur ramen weten lappen. Die man moest aan die ramen niets ontwerpen of berekenen. Ik ken een aantal journalisten die met kleine berichtjes het regiokatern van hun krant mogen vullen en dat misschien nog tien jaar zullen mogen doen.

Tién jaar.

De ladder dus.

Ik neem óf de lift óf ik laat de ladder voor wat hij is. In dat laatste geval kan ik dan ook niet uit hoogmoed naar beneden stuiken.

Geen opmerkingen: