Duidelijkheid

'Dat het leven snel gaat. Dat wou ik even zeggen. Sta daar gerust af en toe bij stil.' - Huiverinkt.

Is het? Gaat het leven snel? En zijn wij dan te traag om het tempo van dat leven te kunnen volgen? Er zijn 24 uren in een dag, 30 dagen in een maand, 12 maanden, u weet wel. Dat is zo en zal altijd zo blijven. Is dat snel? Dat is constant.

Ook worden we ouder dan vroeger. Het snelle leven duurt dus langer. En lange tijd snel gaan, wordt vanzelf weer trager, want al gaan we dan snel: het valt niet meer op. Gewoonte treedt op, en gewoonte gaat traag. Het leven van oude mensen gaat traag. Denk ik. Zij die zeggen dat het leven snel gaat, zijn nog te jong om oud te willen zijn.

Dit onderwerp is hopeloos, want voor veel te veel interpretatie vatbaar. Daarom wat windhozen uit mijn hoofd:

Het leven gaat niet snel. Ook niet traag, maar zeker ook niet snel. Eerder traag? Nee, dat wil ik nu ook niet gezegd hebben.

Het leven gaat snel voor de jonge god in mij. Het leven gaat traag voor de oude ziel in mij. Dat is duidelijk en heb ik daarnet al vastgesteld voor mensen meer in het algemeen.

Hier valt, los van alle concretiseringen niks zinnigs over te zeggen - ik fiets in een kringetje. Sommige mensen noemen dit tijdverlies, anderen een interessante denkoefening. Soms heb ik echt nood aan duidelijkheid.

Duidelijkheid is veel te abstract voor mij. In mijn hoofd hoor ik mijn stem die zegt: dit is totaal onduidelijk voor mij. Omdat ik dat weleens zeg, en omdat het dat weleens is. En ook dat is tijdverlies.

Snel en onduidelijk leven gaan hand in hand, net als - kassucces - snel en duidelijk leven. Traag en duidelijk leven is een keuze - kwaliteit -, enkel traag en onduidelijk leven lijkt me niet erg de moeite.

(De moeite? Wat is moeite? Definieer dat begrip. Het loont.)

(...)