Flip en Joost

In mijn cd top 100 van het vorige decennium staan het titelloze debuut van Novastar en 'Ocharme Ik' van Flip Kowlier respectievelijk op nummers 21 en 59. Ze staan daar niet toevallig, die top 100 kwam na minutieuze berekeningen van gemiddeldes en waardeschalen tot stand. Mocht ik het kunnen overdoen, sommige dingen zouden wellicht anders uitdraaien, maar ik schat dat Nova en Kowlier nog steeds hoog zouden scoren. Bij de beste Belgen ook. Ik kan voor de aardigheid even kijken waar de overige Belgen in mijn lijst stonden.

08. Mauro Pawlowski & The Grooms: 'Black Europa'
10. Soulwax: 'Any Minute Now'
17. The Hickey Underworld: 'The Hickey Underworld'
46. Mauro: 'Songs From A Bad Hat'
47. Dez Mona: 'Moments of Dejection and Despondency'
48. Mintzkov Luna: 'M For Means and L For Love'
55. Hooverphonic: 'The Magnificent Tree'
62. Daan: 'Victory'
63. Ozark Henry: 'Birthmarks'
65. dEUS: 'Vantage Point'
81. Sukilove: 'Good Is In Your Bones'
83. Wixel: 'Heart'

(Mensen zijn zot van lijstjes. Ik nog het meest van al.)

Maar om door te gaan op Novastar en Flip Kowlier: beide leverden zij een geweldige debuutplaat af die sindsdien niet overtroffen werd, iets wat waarschijnlijk ook niet meer zal gebeuren.

Maar ik las ook andere meningen, ik weet niet precies meer waar. In een recensie over Kowliers 'De Man van 31' (2007) stond geschreven dat die zijn beste was tot dan toe. Goed, ik heb die ceedee nooit gehoord, dus kan ik het niet weten, maar ik weiger het te geloven. 'Ocharme Ik' was zo lief, klein en mooi.

Eenzelfde verhaal naar aanleiding van Novastars 'Almost Bangor' (2008). Op goddeau - hier heb ik de link dus nog wel - staat in de laatste alinea te lezen dat dit Novastars sterkste plaat tot dan toe is. Ben ik het totaal niet mee eens. Het debuut is zoveel pakkender, intiemer, 'dichter'. En die 'Almost Bangor' heb ik gehoord, dus ik weet waarover ik het heb.

Beide debuten zijn nu tien jaar oud en ik hou nog steeds intens van ze. En dat staat los van de personen Joost Zweegers of Flip Kowlier. Kowlier laat mij koud en vind ik hoogstens grappig bij 't Hof van Commerce - Zweegers vind ik een fascinerendere figuur, maar hij heeft mij in interviews eigenlijk nooit echt over de streep getrokken. Hij lijkt interessant, maar ik kan er de vinger niet op leggen.

Maar los van hun persoontjes hebben Joost en Flip belangrijke Belgische plaatjes gemaakt. Persoonlijke klassiekers. 'Novastar' is iets speciaals. Zo àf, zo volwassen. Zijn eerste single, 'Wrong', is gemaakt voor de Tijdloze. En ook echt tijdloos, volgens mij. Niet zomaar een single, nee, een liedje met een randje. Iets internationaals waar de 'mindere goden' in eigen land - mensen die het volgen, weten perfect wie - een arm voor veil hebben. Deze mindere goden gooien het vervolgens over een andere boeg om zich niet te zeer belachelijk te laten maken door bijvoorbeeld een nummer als 'Moreau', ook uit 'Novastar'. Hij klinkt eigenlijk constant alsof hij net wakker is, Zweegers. Achteloos en nonchalant zo'n beetje. Spaarzaam en uitgebalanceerd. Er is over nagedacht, maar ook niet te veel zodat het talent mooi tot uiting komt. Nummers als 'Moreau' - geen YouTube te vinden - of 'The Best Is Yet To Come' passeren niet onopgemerkt op de radio. 'Lost & Blown Away' al helemaal niet. Ik ben een sucker voor de ballads, maar de plaat als geheel staat als een knus huisje. Nog het meest lijkt het op een soort cum laude afstudeerproject.

'Ocharme Ik' is anders. Verrassender. Leuker, op een bepaalde manier. Iets minder toegankelijk, niet eens vanwege Kowliers West-Vlaams, maar door de bij wijlen bijna sinistere liedjes. Kowlier, toen nog enkel bekend van 't Hof van Commerce, deed plots iets anders, iets serieuzer, iets eerlijker. Plots wilde de Leverancier iets zéggen. Wie had dat zien aankomen?

Ik was 14 toen ik 'Welgemeende' op TMF zag. Eerst wist ik niet wie hij was, ik legde de link niet met 't Hof. Ik had er ook geen mening over, denk ik. Een tijdje daarna won ik 'Ocharme Ik' met een quiz op Studio Brussel - dàt is lang geleden - en ontdekte ik Kowlier in zijn nieuwe hoedanigheid. Het was totaal anders dan ik had kunnen vermoeden, veel kleiner en interessanter. Met teksten die mij intrigeerden. De trage nummers die bijna depressief aandeden. 'Ik ben moe' waarin hij het beu is. 'Moeder lieve moeder', over een man die zijn ouders uitlegt dat hij homo is. 'Ti woa' over een man die trouw wil beloven. Het geweldige 'Vredeslied', een melancholische mijmering. En afsluiter 'In 't park', een weergaloze nostalgische reflectie op zijn puberteit. Ook op 'Ocharme ik' heb ik de trage nummers het meest lief, maar ook hier kan ik probleemloos de volledige rit uitzitten. Er zijn zo veel kleine hoekjes om in te kruipen en gekke zinnetjes om te ontleden. Het is ook zo leuk meezingen, zonder dat je helemaal precies weet wat je eigenlijk aan 't zeggen bent.

Heb ik een beetje duidelijk gemaakt waarom de debuten van Novastar en Flip Kowlier wel degelijk hun beste platen zijn? Naar hun latere platen heb ik nooit bijzonder uitgekeken. Bij Flip Kowlier heb ik het niet eens meer geprobeerd, want ik vond de singles slecht, al heb ik nu flarden van zijn reggae-plaat gehoord die ik wel goed vind ('Mo bo nin'). Zweegers ben ik wel blijven volgen, maar hij ging gepolijster klinken en daar haakte ik op af. Hij duikt ook altijd weer een paar jaar onder, waardoor ik hem vergeet. Maar hé.

(En als u 'Novastar' en 'Ocharme ik' dus nog niet kent, moet u die nu maar eens gaan zoeken hé.. Enjoy.)