Snake

Trillende onderarmen, hoofd begraven in mijn handen, wanhoop in mijn blik, angst in mijn hoofd. Ik raak maar niet aan de magische grens van 2000 punten op Snake, het spel, onderaan mijn blogpagina. Ik was er zo fucking dichtbij. 1913. Eén snelle en ik was er, maar ik was te nerveus, ik dacht niet meer helder en boorde mezelf vast. En dan wil ik natuurlijk nog eens en nog eens en nog eens. Ik ga dat spel gewoon van mijn blog moeten gooien, het doet mij dood.

Wat een vreselijke dagen. Mijn favo kotgenoot denkt dat ik aan de drank zit, zo raar doe ik. Ik beweeg mij als een dronken man en praat niet coherent. Coherentie is atijd wel een probleem voor mij, maar nu is het erger. Ik heb geen kloten te doen en daarom heb ik zelfs geen tijd om te douchen. Ik draag een pet omdat ik me anders niet kan vertonen. Nog goed dat ik me amper vertoon. Of nee, da's slecht. Een mens die doodgaat, vertoont zich beter wél. Daar kikkert hij van op.

Een alfabetische muzieklijst blijft maar doorlopen. Bibio, The Bird and The Bee, The Black Keys. Ik sla er nauwelijks acht op. Nee, ik moet die 2000 halen. 1742, 1689, 1245, soms een hoogst irritante 720 ofzo, gewoon omdat mijn vingers alle coördinatie verliezen.

Please, kan iemand mij komen coördineren?

Wat ik zelf kan is mijn wekker zetten. Opstaan is iets anders. Ontbijten is gewoon moeilijk. En al de rest is praktisch onmogelijk. Een sollicitatiebrief schrijven? Dat zal er vandaag niet inzitten. Zeker niet. Ik zal me, denk ik, nog net naar de bib kunnen slepen om daar een middagdutje te doen. Als ik ook maar even bij die rottige computer weg ben, dat zou ook al helpen.

Ik moet ook dat meisje nog antwoorden dat ik gecontacteerd had op CouchSurfing. Dat ik natuurlijk niet kom, maar dat ze wel bedankt is voor de informatie. Dat is de mèrde, dat ik weg wil, maar niet kan. Er is geen aanleiding enz. Ik ben een werkzoekende en werkzoekenden zitten thuis op Jobat, Stepstone en Vacature. Vervolgens schrijven ze brieven en krijgen ze antwoorden als "Bedankt voor uw interesse, maar inmiddels is deze vacature reeds ingevuld." Of: "Helaas moeten wij u meedelen dat u niet geselecteerd bent om op gesprek te komen. Wij wensen u nog veel succes in uw verdere carrière." Een mens gaat daar altijd een beetje van dood.

Ik ben een jonge god van 24, heb een aantal vaardigheden, wil die vandaag nog ter beschikking stellen en moet verdomme veertig brieven schrijven alvorens nog maar uitgenodigd te worden. Da's kut, ziet u?