Wat het niet is

Nu ik oud ben en niet langer gechargeerd, zit ik regelmatig in de bibliotheek. Ik lees er smeuïg proza van Jef Geeraerts en heb niet het gevoel dat ik iets zou missen mocht ik het niet doen. Maar ik doe het toch. Ik kan me immers niet herinneren wat ik ook weer van m'n pensioen verwachtte, maar ach, wat doet het er toe.

Om de tien bladzijden heb ik het wel even gehad met dat droogneuken en ga ik een eindje lopen door boekenrekken, alfabetisch geklasseerd in verschillende interessegebieden. De poëzie is er zo eentje waar nooit een hond komt. Ik kom er ook niet vaak, want, zou ik er zo pardoes kunnen uitflappen:

Die rijmelarij, is niks voor mij.

Loop ik verder door de fictie, stoot ik op de Brij van Brijs - 'De engelenmaker'! - en daarna de Brus van -selmans. Heeft die veel boeken geschreven zeg. 'Brusselmans [1957] publiceerde meer dan veertig boeken. Hij wordt zowel verguisd als verafgood. Hij is een zeer belangrijk schrijver', lees ik standaard op 's mans achterflappen. Het zal wel, denk ik, maar toch pluk ik een van zijn boekwerkjes uit het rek. 'Het zinneloze zeilen', zijn debuutroman, al bij al zijn beste, heb ik horen fluisteren door iemand die ik ken. Die Iemand die ik ken, moet u weten, nam zich enkele jaren geleden voor om al Brusselmans' boeken in chronologische volgorde te lezen. En gezien Iemand die ik ken een snelle lezer is wist hij net zo snel te zeggen dat Brusselmans er in zijn boeken trapsgewijs op achteruit boert. 'Het zinneloze zeilen' zou nog ergens over gaan, vernam ik. Vandaar bijgevolg mijn keuze voor dit boek.

En wanneer ik uit curiositeit, of noem het baldadigheid, dat boek opensla, bemerk ik een schamel papiertje met daarop een gedicht, of een tekst die zo opgesteld staat

want uiteindelijk zou,
je dit, omdat
het zo geschreven
staat, ook een gedicht
kunnen noemen.

Wat het niet is.

Het gedicht dat ik aantref - het heet 'Verweerd & verteerd' - is getekend Geert Simonis. Die naam zegt me iets, maar ik kan 'm niet meteen thuisbrengen. Eens kijken wat deze Geert te zwetsen heeft.

Interessantdoenerij, als je het mij vraagt. Hij haalt ene Shakira aan en laat haar wijn drinken met zijn vrouw. Dat zal wel, denk ik, en ik sla het debuut van Brus weer dicht. Ik heb nooit veel geduld gehad met poweezie.