Het einde van het jaar

Aan de lopende band op de luchthaven
Kan het uren duren
Voor hij die wacht op zijn valies
Of voor de zeventiende keer dat jaar op zijn vliegtuig
Dat weer niet van de grond gaat
En hij intussen ook niet

Dan duurt het leven lang...

Of in de rij aan de frituur
Voor een banale loempia
Met dikke mensen die voor je staan
Een boulet en nog een boulet en nog een boulet willen ze
En daar mag andalouse bij
Inpakken? vraagt de frietkramer
En wegwezen, zeg ik
Maar niemand heeft mij iets gevraagd

Er staat niet geafficheerd hoeveel geduld hier kost

Dat is wat het einde van het jaar zou moeten zijn
Inpakken en wegwezen
Maar aan de lopende band is het net jouw valies
Die wordt uitgepakt op zoek naar iets
Dat niet mag en er niet is

Het is aan het einde van het jaar dat het leven lang duurt
Tweeduizend liedjes te lang
Of zeven familiebezoeken
Een tante die vraagt hoe je heet
En jij die antwoordt: Boulet
Een nonkel die vraagt waar je woont
En jij die zegt: Andalouse

En dan volgend jaar ben je weer een Tartaar