Even de radio luider zetten. Ze spelen dit nummer wel heel regelmatig. Het is nochtans zowat zeventien jaar oud. Maar zo goed. Raadt U het al?
"Weet je," zeg ik tegen P. (ik zeg trouwens niet echt 'je' hoor), "ik zou het grappig vinden mocht iemand ons hier op ons terras komen vragen wat wij van dit nummer vinden. Wij jonge hipsters, connaisseurs, Pukkelpoppers, thuis in meerdere genres. Of wij deze muziek nog naar waarde weten te schatten, of, of wij, meer waarschijnlijk, zweren bij hedendaagse debutanten genre Vampire Weekend, Yeasayer, of straffer nog, Boys Noize, Justice, etc."
Ja, dat bedenk ik me daar, en wat je aan muzikaals met vier à vijf minuten kan uitrichten. Ik vraag me af hoe iemand van twintig, zeventien jaar geleden geacht werd te reageren op deze muziek, wat hij voelde en of hij ze op zijn beurt naar waarde wist te schatten of ze integendeel verguisde, de vergelijking makend met iets van twintig jaar dáárvoor. 'De geschiedenis' heeft natuurlijk bewezen dat dit nummer aan de borst werd gedrukt en zonder te willen zagen vraag ik me dan maar af of Vampire Weekend over zeventien jaar ook ergens hoog in de steeds-minder-tijdloze Tijdloze staat.
"Alive" van Pearl Jam duurt 5'40" ofte 340 sec, dus toegegeven, de heren kregen hun tijd. Maar wie kan de overbodige seconde in hun paradepaardje vinden? En wie zit er bij Vampire Weekend niet op zijn klok te kijken, ervaart er bij Justice geen gevoel van oppervlakkigheid, willekeur?
Omdat ik echt als de dood ben voor prekerigheid, enkel nog dit (wat ook iedereen al weet): een beginnende band krijgt nu geen zeventien jaar de tijd meer om te rijpen. Daarom zoekt die beginnende band meteen naar een hippe smoel om daar dan, als puntje bij paaltje komt, toch weer gedesillusioneerd op terecht te komen, na een maand of zes.
Misschien is dat jammer. Hoogstwaarschijnlijk zelfs. Maar het is conform de vluchtigheid waarmee er geleefd wordt en die maakt een noodzakelijk rijpingsproces onmogelijk.
Maar "Alive" is ook gewoon geweldig goed.
De video hieronder is niet die van mijn voorkeur. Ik had liever een sprekende live-versie uit hun beginjaren, maar kon die zo direct niet vinden. De manier waarop het publiek hier reageert spreekt echter ook boekdelen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Jammer genoeg wordt door het overaanbod alles aan oppervlakkigheid blootgesteld: oppervlakkig luisteren, bekijken, beoordelen,... en eenmaal in de steigers, alweer weggerukt uit dat sprankeltje licht door een nieuwe lichting, wellicht nog oppervlakkiger (geconsumeerd). Hoe dan ook, prettig kennis te maken met je boeiende & voortreffelijke blog!
Wat is er mis met gewoon "je" zeggen? :-)
Trouwens, The Thermals?!? Zag je ze in de Recyclart, ooit?
Verder kom ik hier regelmatig voortreffelijke dingen tegen. Julian Barnes, onlangs nog. Leve Kevin om naar jou te linken.
Sorry voor de gefragmenteerde reactie. Het is maandagdinsdagochtend.
Dag Lene!
ik bedoelde gewoon dat ik niet echt op mijn AN let als ik met P. spreek. Dan wordt "weet je", vaak "wéte".
The Thermals niet live gezien, nee. Ik kan mij inbeelden dat dat inderdaad een ervaring moet zijn. Maar ik ben eigenlijk meer een cd- dan een livemens.
En absoluut hulde aan Kevin!
Een reactie posten