Camping

Komt het door wat er gebeurd is? Of komt het door de zon?
Vandaag zaten er andere gedachten in mijn hoofd dan andere dagen. Of zo leek het toch.

Ik zat vooraan in de auto, in de passagierszetel, en de zon scheen op mijn bolletje.
De wegen waren rustig en het gras groen. Het land was Italië of Zwitserland en douanier had me nog nooit zo'n exotisch beroep toegeschenen. Die poëzie! In dat bergachtige landschap!

We waren op weg naar de camping. De camping die nog tien kilometer verder kon liggen, zo bleek. In Pietra Murata met name. God, wat zou F. ons uitlachen. We reden helemaal tot in Pietra Murata. Maar we hadden "Oh Happy Day" van Ed Hawkins singers om onze neerslachtigheid mee in de kiem te smoren. Het was het beste moment van de reis.

Nog leuker bijna, diezelfde rit, was "Cinderella Rockafella" van Esther & Abi Ofarim. Die vertolkingen waren om van te smullen. We hadden haast spijt dat we de camping naderden. Onze tent liet zich niet zo makkelijk opzetten.

De volgende dag kregen we als verwacht de toorn van F. over ons heen. Pietra Murata, en of we helemaal idioot waren. Nee, dat waren we op die reis bepaald niet. We genoten immers van de zon op alle mogelijke manieren. En met die sixtieshitjes was de sfeer behoorlijk camp.