Kwansuis een kriekenklap

'Mood swings'. Iedereen weet hoe bekakt die twee woorden in combinatie overkomen. Wij lezen de Flair niet - als we dat wel doen zitten we in de wachtkamer van de tandarts - en we moeten ons gemoed niet permanent in toom houden omdat elk potje yoghurt dat op de keukenvloer uiteenspat ons een zenuwcrisis in kan loodsen.

Maar toch. Mood swings! En dan vooral als het goed gaat.
Als het goed gaat en je wilt Plaid horen, maar Plaid maakt schijtmuziek, dan ben je slechtgezind. Op Plaid. Hoe durft Plaid zulk nietszeggend getoeter aan de mensheid te verkopen? Kunnen die mensen (twee Britten, geloof ik) niet gewoon in een suikerrafinaderij gaan werken, om maar wat te noemen? Maar daarna dan ook wel weer maximaal kunnen genieten van Pere Ubu, vanuit de optiek: "Eat this, Plaid. Dit is Pere Ubu, en dat is wél goed."

Tegen S. praten en eerst spijt hebben van elk woord dat je externaliseert. Je klinkt oncool, belachelijk, conform je uiterlijk op dat moment. Waarom ga je je niet gewoon nuttig maken in een suikerrafinaderij in plaats van hier de flauwe plezante slapjanus uit te hangen? Je weet het niet en wil dat er snel verandering in komt.

En die verandering komt er. Kwansuis. Je wilt noch kunt je herinneren hoe. Je onzin verkoopt plots als 'zoete broodjes' (lees: kriekenflappen) en S. lijkt méé te zijn, in navolging van jezelf, want zelf ben je je grootste fan.

Maar je zoekt je eigen grenzen op. Je flirt met de afgrond. Pienter genoeg om dat in te zien schakel je dan ook een tandje kleiner en ga je op veilig spelen. Als een kaars die pretendeert uit te doven, maar eigenlijk nog een hele tijd doorkan. Je houdt rekening met de zenuwen van S. en gunt 'm ten gepasten tijde zelf zijn moment de gloire. Op deze dag, in deze mood kan je dat allemaal coördineren.

En als je dan alleen bent, verwerk je het voorgaande. Je 'geeft het een plaats' en beredeneert het. Je bent in samenspraak met je ratio van je podium gestapt en bent nu klaar om heerlijk in je artiestenlobby te verpozen. Het is je ratio dat je ervan weerhoudt de gevallen ster te willen zijn. In deze mood, op deze dag zou het verdomme belachelijk zijn om je als Madonna te gaan gedragen.

(Mensen met een mening over het woord 'kwansuis' mogen die overigens steeds spuien.)

P.S.: Hiernaast staat mijn last.fm-houseplaylist op uw play-klik te wachten. Kunt U dus desgewenst op klikken tijdens het bezoeken van mijn blog. Geniet ervan.