Hier gaan we!
Sinds dit jaar ook mijn most played artist overall. Radiohead van de nummer 1 gestoten. Geweldige componist, Neil Hannon, de man achter deze baroque eenmanspopgroep. 'Promenade', 'Casanova', A Short Album About Love', 'Fin de Siècle', 'Regeneration', 'Absent Friends', 'Victory For The Comic Muse' en 'Bang Goes The Knighthood': alle acht deze plaatjes zijn meer dan het beluisteren waard. Speciale vermelding voor 'Casanova' dit jaar. Ik ben al jaren fan en ga nog jaren fan blijven. Niet voor iedereen, maar wel voor mij. Dit is altijd goed.
2. PJ Harvey
Ook eentje voor wie ik dit jaar echt fatsoenlijk ben gaan zitten. Omdat ze een nieuwe, uitstekende, cd uithad, maar ook vanwege al die cd-tjes van haar die voor spotprijzen in tweedehandswinkels te krijg zijn. Uitschietertje dit jaar: 'Is This Desire'. Een moordwijf, zoals ze haar bij clint.be zouden noemen, mocht clint.be zich op vrouwen met hersenen en talent concentreren tenminste.
3. Low
Elk jaar goed voor een notering in deze lijst. Low is mij dierbaar, zeker ook na mijn kennismaking met het bloedmooie openingsnummer 'Anon' uit 'The Curtain Hits The Cast'. Ook de nieuwe cd, 'C'mon', was weer prima. Moeiteloos derde in mijn cd-eindejaarslijst.
4. The Antlers
Met 'Hospice' hoog genoteerd in de Duyster Top 100, dus moest ik dringend The Antlers ontdekken. En het was de moeite. Tanden stukgebeten wel, maar eens ze stuk waren bleek 'Hospice' magistraal. Vervolgens de nieuwe plaat, 'Burst Apart' beluisterd en eveneens onder de indruk. Op vier in mijn eindejaarslijst. Zowel hier als in de cd-top 22.
5. Massive Attack
En net wanneer de groep definitief irrelevant leek te zijn geworden - na 'Heligoland', dat ik nochtans niet slecht vind -, kreeg ik goesting om al hun oude platen te ontdekken. Omdat ze spotgoedkoop te krijgen zijn in mijn favo cd-winkel, Pêle Mêle te Brussel, en omdat ze niet voor niets classics worden genoemd. Inderdaad: 'Blue Lines' en 'Protection' zijn heel goed. Tevens ontdekte ik pas dit jaar de genialiteit van 'Unfinished Sympathy', waarvan ik vroeger niet begreep waarom men er zo wild over deed.
6. Radiohead
Toch weer op zes dit jaar. Dat zal grotendeels aan 'The King of Limbs' gelegen hebben, evenwel zeker niet hun beste plaat. Nee, dit jaar heb ik Radiohead leren relativeren. Ik besefte immers dat hun geniale 'OK Computer' al de volle 14 jaar oud is, en ook 'Kid A' is al ouwe koek. Na die laatste zijn ze nooit meer in de buurt van Revolutionair gekomen. Heel hoog niveau, dat wel, maar mensen die 'In Rainbows' beter vinden dan 'OK Computer' hebben stront in hun oren.
7. Lenny Kravitz
Lenny is een pleasure. Een guilty pleasure, zo u wil. Er werd enthousiast gedaan over 'Black And White America' en inderdaad, die ceedee bevat enkele uitstekende nummers zoals met name de titeltrack. Voorts wil ik ook duidelijk gezegd hebben dat Lenny's debuut, 'Let Love Rule' in niemands collectie mag ontbreken. Spotgoedkoop te krijg in tal van tweedehandswinkels. Doen!
8. dEUS
2011 was ook het jaar waarin ik deze sympathieke band definitief leerde te relativeren. 'Keep You Close' is oké, maar ze staat bij nader inzien te hoog in mijn eindejaarslijst. Net als bij Radiohead stel ik vast dat dEUS' beste plaat, 'The Ideal Crash', alweer meer dan tien jaar oud is. Met het oog op 2012 hoop ik tevens dat Mauro Pawlowski nog eens geniaal solo gaat. Ik heb horen fluisteren dat hij inderdaad plannen heeft in die richting.
9. At The Close Of Everyday
De beste Nederlandse groep die ik ken? Of het zou Kane moeten zijn.
Ik ging door de bakken in cd-winkel Sax toen ik op 'Zalig Zijn De Armen Van Geest' stootte. 'Kan je deze even opzijleggen, Jos,' vroeg ik Saxbaas Jos en dadelijk ging ik het nodige geld afhalen. Die man heeft geen bancontact moet u weten...
10. The National
Ja, er werd behoorlijk veel naar de Grote Namen geluisterd dit jaar. The National, jongens en meisjes, is de belangrijkste groep van de laatste vijf jaar. Dit jaar vooral gaan zitten voor 'Sad Songs For Dirty Lovers' met als toptrack 'Cardinal Song'. 'High Violet' blijft trouwens ook na 2011 een van de drie beste cd's die ik ooit gehoord heb. Qua goeie nieuwe releases vond ik 2011 overigens maar een mager jaar.
11. Interpol
Vooral de definitieve ontdekking van het inktzwarte 'Turn On The Bright Lights'.
12. Chris Whitley
Yes! Ik was blij (als een kind) toen ik enkele weken geleden op een lokale platenbeurs 'Din Of Ecstasy' kon scoren voor een luttele drie euro. Laat u niks wijsmaken: voorlopig kan Trixie nog niet tippen aan haar aan kanker overleden vader. Toptrack: 'O God My Heart Is Ready'.
13. Pearl Jam
Een dinosaurus op dertien. 't Is dat ik Pearl Jams laatste, 'Backspacer', goed vind en dat ik ook 'Yield' herontdekte. Die mannen hebben verspreid over een aantal platen best wel wat goeie singles gemaakt de afgelopen tien jaar.
14. Drake
Nice. Ik krijg er maar niet genoeg van, van deze crap. 'Thank Me Later' is van de smoothste R'n'B die ik de afgelopen jaren hoorde en ik heb een zwak voor smooth.
15. Janelle Monae
In dezelfde periode beluisterd als Drake, maar minder beklijvend. Wel een Janelle om in de gaten te houden. De enige Janelle om in de gaten te houden eigenlijk. Toptrack en videoclip: 'Tightrope'.
16. James Blake
Kon niet ontbreken natuurlijk. In januari spraken recensenten al over de lat die hoog lag enz., maar dat viel al bij al goed mee. 'I Never Learnt To Share' is wel een van de tien, misschien vijf, strafste nummers die ik dit jaar hoorde. Crazy vibes, om het met Selah Seut te zeggen.
17. The Beatles
Dino's op 17, maar wel dino's die nooit zullen uitsterven. 'The White Album' en 'Abbey Road': niet stuk te krijgen. Tijdloos enz, al hebben ze zodanig veel goeie nummers dat ze nooit in die verdomde Tijdloze geraken. Morgen, die Tijdloze.
18. Channel Zero
Kwaliteitsmetal. 'Black Fuel' is de max. Hun reünie interesseert me niet, maar 'Black Fuel' is dus de max.
19. Benga
De uitvinder van dubstep ofzo. Al die benamingen. Dubstep, whatever. Ik luisterde naar 'Diary of an Afro Warrior' en hoorde dat het leuk was.
20. Broken Glass Heroes
Was dat niet vorig jaar? Vreemd. Tof groepje naturlijk. Pascal Deweze is altijd tof. Tim Vanhaemel doorgaans ook.
21. The Jesus and Mary Chain
Vijf euro in Pêle Mêle. Ik was eerst niet zeker, maar heb 'Psychocandy' dan toch maar gekocht. Geen spijt. Melodische noise zal nooit mijn genre zijn, maar hier werkt het.
22. Spencer The Rover
Een van de Belgen van het jaar. Een 'ontdekking'. Luister naar 'The Accident' en ga met uw combat boots op uw cd's van Milow staan. Heeft die mens weer van kutje gegeven dit jaar. Spencer daarentegen. Muzikale Leuvenaar van het jaar. Benieuwd naar wat nog zal volgen.
23. TV On The Radio
Een beetje ongemerkt gepasseerd. 'Nine Types of Light' is toch vooral oerdegelijk. Dit blijft echter een uniek gezelschap. Altijd de moeite van het beluisteren waard.
24. 2 Many DJ's
Ik ben die gasten van Soulwax eigenlijk beu. Zeker ook na het bekijken van de zelfingenomen touropname 'Part Of The Weekend Never Dies'. Maar 'As Heard On Radio Soulwax pt. 2' was wel nog eens prettig. Please, heren Dewaele, herpakt u toch eens.
25. Brian Wilson
'Smile', maar dan niet in de nieuw uitgebrachte versie van The Beach Boys. Een soort psychedelische genie, die Wilson.
26. Dorleac
Geike en Spinvis samen voor ze hun solowerk uitbrachten - spijtig dat ik beide ceedees nog niet gehoord heb. Er staan een paar leuke nummers 'Dorleac', maar meer ook niet.
27. Anna Calvi
Deze schamele 27ste plaats staat niet in verhouding tot mijn appreciatie voor deze vamp. De David Lynchiaanse sfeer op haar debuut doet mij reikhalzend uitkijken naar meer. Aan het eind van mijn interimjob kreeg ik van de collega's de cd cadeau. Die gift zorgde mede voor een afscheid in majeur.
28. Shabazz Palaces
Hun 'Black Up' wordt door velen bestempeld als de alternatieve hiphopplaat van het jaar. Ik weet het zo niet, de klik is er nog steeds niet helemaal, maar 't is ook niet dat ik er helemaal niks van begrijp.
29. Brokeback
Moet ook begin dit jaar geweest zijn. Een zijproject van iemand van Tortoise. Field recordings. Weinig aan toe te voegen.
30. The Black Keys
'Brothers' is gewoon een kwartier te lang, anders was het een kopstoot van een plaat geweest. Staan echt een paar geweldige nummers op. De eerste vijf, met name.
31. COEM
Een van mijn Belgische stokpaardjes. Niemand kent deze groep uit Hasselt, maar ik ken ze wel en weet dat ze tot op heden drie goeie cd's hebben gemaakt. Zoek dat alstublieft eens op op het www.
32. Celebration
Neefjes van TV On The Radio. Beetje moeite gehad om te wennen aan de stem van de zangeres, maar daarna was ik wel mee.
33. Creature With The Atom Brain
Een Belgische groep waar ik tot voor dit jaar nog nooit iets van had gehoord. Vreemd. 'Transylvania' was een aangename kennismaking, mede door bijdrages van Mark Lanegan.
34. David Bowie
'Hunky Dory' en vooral ook 'Life On Mars'. Het origineel van Jasper Steverlinck is natuurlijk onovertroffen, maar deze cover mag er ook zijn! Meer Bowie in 2012.
35. Ballroomquartet
Belgen die instrumentale folk maken. Leuk hoor.
36. Robbie Williams
Laat u de 'Greatest Hits' van Robbie liggen als u 2,5 euro in uw broekzak hebt zitten en daarmee gepast die 'Greatest Hits' kunt betalen? Ik dacht het niet. Dit is meezingen tot de tweede macht. Karaoké ook wel.
37. Beach House
Het is me een zware bevalling geweest maar uiteindelijk ging ik 'Teen Dream' dan toch appreciëren.
38. Warpaint
Ook een bevalling, maar een iets vlottere. 'The Fool' is dan ook nog dat tikje beter dan 'Teen Dream'.
39. Clinic
Pitchforktoppertje. Amerikaanse indie die niet tot hier geraakt. Wat is er trouwens van Pitchfork geworden? Een kat vindt er zijn jongen niet meer in terug.
40. Adele
Had ik iets hoger verwacht, maar hoort eigenlijk niet hoger te staan. 'Set Fire To The Rain' is een wereldhit en er staan nog enkele goeie nummers op '21', maar die hele hype, nah.
41. Ghostpoet
Met dank aan Geert Simonis, want anders had deze sympathieke rapper me zeker niet bereikt. 'Peanut Butter Blues And Melancholy Jam' is evenwel wat je noemt leuk.
42. School Is Cool
Terecht in de top 50 geraakt. 'Entropology' kan tellen als debuut, met als toppertje de hit 'Warpaint'. Arcade Fire is nog iets te nadrukkelijk hoorbaar, maar dat sluipt er wel uit.
43. Morphine
Verdient een abonnement for life in deze jaarlijkse top 50. Volstrekt unieke muziek. Iedereen die Morphine niet kent, gaat nu onmiddellijk op zoek naar hun cd's.
44. Bibio
Soms moet een mens zich eens verdiepen in de artiesten op het Warplabel. Had hier-o vooral een hit te pakken met 'Fire Ant'.
45. Foo Fighters
De schaam in deze top 50. Ze hadden er op basis van hun laatste stinker nooit in gemogen.
46. Das Pop
Eigenlijk altijd vrij matig gevonden, Das Pop, maar toch geregeld naar geluisterd dit jaar. Het kan verkeren.
47. Dead Man Ray
Oeh! Dit jaar een week lang gelukkig geweest toen ik 'Berchem' kon scoren in de Sax (zie ook At The Close Of Everyday). Wellicht het beste dat Daan ooit heeft uitgebracht. Of toch zeker het interessantste.
48. Elbow
Met 'Build A Rocket Boys!' een plaat uitgebracht die de concurrentie opnieuw wegblies, maar niet zo weergaloos als het meesterlijke 'The Seldom Seen Kid' waar mijn mondje nog elke keer van openvalt. 'The Birds' is wel om van te janken, zo overrompelend schoon. En ik heb die mannen dus vanuit mijn slaapkamer zien optreden op Music For Life. Ook een ervaring hoor.
49. Coldplay
Al heel wat over geschreven op deze blog. Ik vind 'Mylo Xyloto' dan ook oprecht goed. Op basis daarvan hadden ze nog hoger mogen staan. Geen links naar YouTube hier. U hoort ze toch in hoge rotatie op Joe FM.
50. Noel Gallagher's High Flying Birds
Een hele mooie om mee af te sluiten die ook hoger had gemogen. 't Is dat zijn titelloze plaat zo laat uitkwam. Zijn solodebuut is beter dan '(What's The Story) Morning Glory', serieus.
Volgend jaar opnieuw een top 50. Volgend jaar ook opnieuw standaard geneuzel. Morgen blog ik niet, morgen loop ik vier kilometer in minder dan twintig minuten en vier ik Oudjaar, als alles goed gaat.
3 opmerkingen:
Vanwaar de 4 km lopen?
Eindejaarscorrida. Samen met Geert.
Nice. Succes
Een reactie posten