Geert Bourgeois (N-VA) haalde gisteren uitgebreid het nieuws nadat hij De Standaard in een interview had toevertrouwd dat zijn partij in 2014 voor volledige Vlaamse autonomie gaat. Bourgeois’ uitspraken ontlokten veel (negatieve) reacties en men zou verwachten dat hij nu de luwte opzoekt om het debat niet verder op te poken, om dat eventueel aan zijn voorzitter over te laten. Bijzonder groot was dan ook mijn verbazing toen de oud-N-VA- én Volksunievoorzitter inging op mijn vraag om nog een kort interview. Meer zelfs, maakte hij mij bijzonder nieuwsgierig. “Ik wil het met u graag hebben over mijn politieke frustraties.”
“Veel mensen kennen mij enkel als een grijze muis, een stamboom-nationalist die altijd wel een ministerpostje weet te strikken”, steekt de Vlaams minister van Binnenlands Bestuur van wal, “Vooral onze nieuwe kiezers – zo’n 70% van ons kiespubliek, vooral twintigers - kennen mijn voorgeschiedenis als stichtend lid van de N-VA niet. Zij denken dat ik groot geworden ben in het zog van Bart De Wever. Wel, het omgekeerde is waar.”
Bourgeois herinnert eraan dat de N-VA ten tijde van zijn voorzitterschap (2001-2004) al bijna de kiesdrempel haalde. “We strandden bij de Vlaamse verkiezingen in 2004 op 3,8%”, blikt hij terug. ”Bart De Wever verdient alle lof voor de inspanningen die hij sindsdien heeft geleverd en die er toe hebben geleid dat we ons kiezersaantal in minder dan tien jaar tijd vertienvoudigd hebben, maar er wordt te gemakkelijk voorbijgegaan aan mijn inbreng. Ik mag wel zeggen dat De Wever heeft geoogst wat ik gezaaid heb.”
Bourgeois is niet te beroerd om toe te geven dat hij met zijn beperkt charisma nooit zelf het kiezersaantal van de N-VA had kunnen vertienvoudigen. “Maar had een Ben Weyts dat wel gekund?” klinkt het niet mis te verstaan. “Of Jan Jambon, godbetert? Dát is de grijze muis binnen onze partij.” Het steekt bij Bourgeois dat hij voornoemde heren inmiddels ook moet laten voorgaan in de N-VA-rangorde. Bart De Wever bekleedt daarin respectievelijk plaatsen één, twee én drie. Op ruime afstand gevolgd door zijn boezemvriendin Liesbeth Homans, ondervoorzitter Weyts, en federaal fractieleider Jambon. Zeer verrassend op plaats zeven staat de nog relatief onbekende Nadia Sminate, kamerlid en gemeenteraadslid te Londerzeel. Bourgeois volgt pas op plaats negen, want moet nog Philippe Muyters laten voorgaan. Enkel Theo Francken en Siegfried Bracke, die net uit de top tien valt, weet Bourgeois achter zich te houden. En dat doet pijn. Veel pijn
En ja, vandaar dus zijn bommetje in de pers. Om de puntjes op de i te zetten en te tonen dat hij wel degelijk nog een woordje mee te praten heeft binnen de populairste politieke formatie van Vlaanderen. Of hij niet bang is om door zijn partijvoorzitter overruled te worden? “Ach, ik weet dat Bart meer de man is van de onduidelijke communicatie”, is Bourgeois alweer verrassend eerlijk. ”Maar iemand moet toch zeggen waar het op staat? En dan liefst de bezieler van onze partij. Ik ben misschien wel de enige die écht weet waar de N-VA precies voor staat.”
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
“Veel mensen kennen mij enkel als een grijze muis, een stamboom-nationalist die altijd wel een ministerpostje weet te strikken”, steekt de Vlaams minister van Binnenlands Bestuur van wal, “Vooral onze nieuwe kiezers – zo’n 70% van ons kiespubliek, vooral twintigers - kennen mijn voorgeschiedenis als stichtend lid van de N-VA niet. Zij denken dat ik groot geworden ben in het zog van Bart De Wever. Wel, het omgekeerde is waar.”
Bourgeois herinnert eraan dat de N-VA ten tijde van zijn voorzitterschap (2001-2004) al bijna de kiesdrempel haalde. “We strandden bij de Vlaamse verkiezingen in 2004 op 3,8%”, blikt hij terug. ”Bart De Wever verdient alle lof voor de inspanningen die hij sindsdien heeft geleverd en die er toe hebben geleid dat we ons kiezersaantal in minder dan tien jaar tijd vertienvoudigd hebben, maar er wordt te gemakkelijk voorbijgegaan aan mijn inbreng. Ik mag wel zeggen dat De Wever heeft geoogst wat ik gezaaid heb.”
Bourgeois is niet te beroerd om toe te geven dat hij met zijn beperkt charisma nooit zelf het kiezersaantal van de N-VA had kunnen vertienvoudigen. “Maar had een Ben Weyts dat wel gekund?” klinkt het niet mis te verstaan. “Of Jan Jambon, godbetert? Dát is de grijze muis binnen onze partij.” Het steekt bij Bourgeois dat hij voornoemde heren inmiddels ook moet laten voorgaan in de N-VA-rangorde. Bart De Wever bekleedt daarin respectievelijk plaatsen één, twee én drie. Op ruime afstand gevolgd door zijn boezemvriendin Liesbeth Homans, ondervoorzitter Weyts, en federaal fractieleider Jambon. Zeer verrassend op plaats zeven staat de nog relatief onbekende Nadia Sminate, kamerlid en gemeenteraadslid te Londerzeel. Bourgeois volgt pas op plaats negen, want moet nog Philippe Muyters laten voorgaan. Enkel Theo Francken en Siegfried Bracke, die net uit de top tien valt, weet Bourgeois achter zich te houden. En dat doet pijn. Veel pijn
En ja, vandaar dus zijn bommetje in de pers. Om de puntjes op de i te zetten en te tonen dat hij wel degelijk nog een woordje mee te praten heeft binnen de populairste politieke formatie van Vlaanderen. Of hij niet bang is om door zijn partijvoorzitter overruled te worden? “Ach, ik weet dat Bart meer de man is van de onduidelijke communicatie”, is Bourgeois alweer verrassend eerlijk. ”Maar iemand moet toch zeggen waar het op staat? En dan liefst de bezieler van onze partij. Ik ben misschien wel de enige die écht weet waar de N-VA precies voor staat.”
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten